Nýjar kvöldvökur - 01.05.1917, Blaðsíða 46

140
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
Góugæla 1917.
Eitt hringhendu-erindi fyrir hvern dag mánaðarins.
Eftir
Ara Jochumsson.
Formáli.
Hér skal varast van og of,
vísna tjá í letri;
oftar hefur last en lof
lent á Góu tetri.
5. 1. Heilsar Góa hýr á brá;
heitir ró og friði,
þýða snjóinn ekru á,
eyða sjóar kliði.
M. 2. Helgan stiptir friðar fund,
frjáls viðskifti tnagna,
margan sviptan myrkri lund,
meiri giptu fagna.
P. 3. Grænan reit og gróinn völl,
gefa sveit að veði;
þessi heit ef efnir öll,
oss hún veitir gleði.
M. 4. Öskudagsins blíða brá,
bætti hagsældina;
byrjar faxi foldar á,
frerann strax að lina.
F. 5. Elzta bróður öskudags,
okkar þjóð má trega,
gaf ’ann úr sjóði heillahags,
hlut sinn góðfúslega.
F. 6. Sunna gljáir svellin blá,
sólar þá við loga,
leyst úr ánauð, lífs með þrá,
líta upp stráin voga.
L. 7. Hlákan þíðir mel og mó,
meyrna hríðarleifar,
velli, hlíðar, vötn og sjó
veðurblíða reifar.
S. 8. Sýnir þunnan þokuvörð,
þessi sunnudagur,
en skín fyrir unnarnámu njörð
nægtabrunnur fagur.
M. 9. Ofur smágert fannaföl
foldu á er sorfið;
loftvog spáir dægurs dvöl,
sem dögg sé þá alt horfið.
R. 10. Veðurblíðan veitir frið,
veslum lýð og hrumum,
þá misklíðin varir við
og valdastríð hjá sumum,
M. 11. Tá og hæl hvar tyllum vér,
tíva- mælir -stika,
hvort harmkvæli æfin er
eða sæluvika.
F. 12. Lækir tryllast, leysir snjá,
loftið fyllist raka,
leiðir spillast ísum á,
autt á millum jaka.
F. 13. Ó, þú stilling unaðsblíð,
andrúms fyllir geyminn,
þótt að spilling þras og stríð,
þjái og trylli heiminn.
L. 14. Veðurblíðan vori lík
vottar hríð sé farin;
vetrartíðinn verði slík
vonar lýðaskarinn.
S. 15. Manndáð slyng og vitið verst,
voði í kring þótt geisi.
Ekki tímgast tápið bezt
með tilbreitingarleysi.
M. 16. Sólin hjalla signir brá,
svitnar hjalli í framan,
lækir falla fram að sjá
forugir allir saman.
F*. 17. Hauðri frá nær horft er á
Himins dásemdina,