Nýjar kvöldvökur - 01.01.1935, Qupperneq 25

ÆFINTÝRl tJR ÍSHAFINU
19
fyrst vil ég' samt biðja þig að sækja hr.
Hawke og koma með hann til mín.
Leslie og Guy voru orðnir kunnugir
Aubrey Hawke, vélamanni leiðangursins.
Það var lítill, stæltur maður, um þrítugt.
Hann hafði áður verið þekktur flugmaö-
ur, en óhapp nokkurt hafði knúð hann
til að hætta flugi. Hann hafði hrapað, og
það var einstakt kraftaverk, að hann
komst lífs frá því. Eftir óhappið varð
hann mjög taugaveiklaður, en þann ann-
marka duldi hann vel. Hann hafði sleg-
izt í Nova-Cania-leiöangurinn í von
um, að ha-nn fengi aftur sinn taugastyrk.
— Ég hef fundið aðstoðarmann handa
yður, Hawke, sagði Ranworth og benti
á Leslie. Hann ber gott skyn á rafmagns-
vélar og þess háttar, að ég hygg.
— Það hefur mér fundizt, svaraði
Hawke. Við höfum einstöku sinnum rabb-
að saman.
Vélsleðinn var geymdur í lestinni, sem
var raflýst. Hann líktist á engan hátt
venjulegum sleöa. Hann minnti Guy á
eimvagn á neðanjarðarjárnbraut. Utan
að sjá líktist hann tundursendli, tuttugu
og fimm feta langur og sjö feta breiður,
með hallandi hliðum og hvolfþaki.
Á allar liliðar var hann búinn hring-
mynduðum gluggum með þykku gleri, og
að fx-aman og aftan var komið fyrir kast-
Jjósum.
Yfir þakið lágu þrír málmbogar, sem
áttu að bera láréttan öxul, knúinn af
vélinni. Loftskrúfurnar tvær voru enn
ekki kornnar á.
Sleðinn var fyrst og fremst ætlaður til
afnota á sléttum ís, og loftsknifurnar
gátu þá knúð hann 40 enskar rnílur á
Wukkustund. En þár sem sléttur ís er
sjaldfenginn á heimsskautssvæðunum,
var sleðinn einnig útbúinn til notkunar á
ósléttum grundvelli.
í fyrsta lagi var vélsleðinn búinn fjór-
um breiðum hjólum, og vegna hugvits-
samrar uppfundningar rnátti lyfta meið-
unurn í einni andrá, svo að allur þunginn
hvíldi á hjólunum. Ef það skyldi verða
nauðsynlegt að fara yfir auðan ál, var
einnig fyrir því séð, þar sem sleðinn var
alveg vatnsheldur og hafði skipsskrúfu
að aftan.
— Opnaðu hann fyrir okkur, Leslie,
sagði Ranwoi-th, sem vildi reyna kunnug-
leik di’engsins.
Leslie gekk óðara að aftasta gluggan-
um á hægri hlið og ski’úfaði hann opinn.
Svo stakk hann handleggniim inn í
gegnum opið, þangað til hönd hans snerti
við vogarstöng. Hann þxýsti á hana, en
það vai’ð til þess, að veggurinn sveiflað-
ist til hliðar og dyr komu í ljós.
— Ágætt, drengur, hrópaði Ranworth
með velþóknun. Komdu inn með ókkur
Guy. Það er nóg rúm fyrir okkur alla.
Veggirriir voru þiljaðir, og tveir þriðju
hlutar hússins voru ætlaðir farþegum og
áhöfn. Aftast var vélarúmið með örygg-
isi’afgeymunx og kynstrum af verkfærum
og vogai’stöngum.
— Við höfum nægilegan sti’aum til
átta daga óslitins aksturs, sagði Aubrey
Hawke. Ef við höldum lengur áfram,
verðum við að gex-a svo vel aö fara út og
ganga; því að sleðinn verður þungur að
ýta honum.
— Ég skil ekki, hvers vegna þið hafiö
ekki benzínvél, sagði Guy. Það er rúm
fyrir mikið benzín héi'na.
— Nei, ég held nú ekki; ekki til notkun-
ar við norðui’heimsskautið, mótmælti
Ransworth. Benzínvélar þola ekki þann
mikla kulda. — Nú vil ég fela ykkur
Hawkes forsjá. ' Hann mun skýra fyrir
þér í-aunliæfa notkun vélarinnar, Leslie.
Guy getur verið með og lært ögn, — við
getum kannske þurft á honum að halda.
við eitthvað annað en að matreiða handa
tuttugu mönnuíix, bætti hann við bros-
andi. o*