Nýjar kvöldvökur - 01.01.1935, Page 35

POMPEJI
29
geröur skurður til að veita vatni úr ánni
Samo í bæinn Torre Annunziata. Fund-
ust þá nokkrir steinar með áletrunum, en
svo lítið mark var á þeim fundi tekið, að
það var ekki rannsakað nánara.
Um miðja 18. öld var svo farið að
grafa á þessum stöðvum í því skyni að
finna hinar sokknu borgir, og eftir nokk-
ur ár komust menn að raun um, að þar
var Pompeji undir, en ekki Herculanum
eða Stabiæ, eins og flestir höfðu haldið.
'Gröftur þessi var haiia óvandlega gerð-
ur framan af, því að mest var leitað eftir
dýrgripum, listaverkum og þess háttar,
en minna hirt um að draga fram í dags-
ljósið borgina sjálfa eins og hún hafði
verið. Var svo greftri haldið áfram öðru
hvoru fram yfir miðja 19. öld. Eftir það
er italía sameinaðist í eitt konungsríki
um 1860, komst verulegur skriður á
gröftinn. Er það Iangmest að þakka
fornfræðingnum Fiorelli, hve góðan á-
rangur uppgröfturinn hefur borið síð-
ustu tvo mannsaldrana, og að makleg-
leikum er brjóstmynd þessa merkismanns
reist á aðaltorginu í Pompeji. Hann
fann upp á þvl að gera gipssteypur af
líkum þeim, er fundust, lét grafa var-
lega frá yfirborðina og niður á við, til
þess að húsin héldu sér sem bezt, en öll-
um fundnum munum lét hann raða ná-
kvæmlega, svo að allt gæti sem bezt bor-
ið lifandi vottinn um borgina og híbýla-
háttu íbúanna. — Vandvirkni manna við
gröftinn hefur vaxið mjög síðustu ára-
tugina. Svo sem áður er sagt, sliguðust
og hrundu flest húsþök undan ofurþunga
vikurs og ösku. Nú eru þakhellur, oltnar
og brotnar súlur og brostnir bogar sett
í sínar réttu, gömlu skorður jafnóðum
og grafið er ofan af, en alstaðar þar
sem finnast opnar rennur í samanþjapp-
aðri öskunni eftir fúnaða loftbjálka og
burðarása húsþakanna, er nú skotið inn
nýjum bjálkum, áður en grafið er und-
an. Haldast því mörg af húsum þeim,
sem grafin hafa verið upp á síðustu ár-
um, því nær ósködduð og með réttu lagi.
Er nú ekki mikið eftir ógrafið af Pom-
peji, en þar sem ekki er fullgengið frá,
hefur enn ekki verið opnað almenningi
til skoðunar. (Framhald).
Eg gekk h|á glugga þínum.
Ég gekk hjá glugga þínum -
einn glitrandi sólskinsdag,
og út um opna rúðu
mér ómaði hálfgleymt lag.
Ég gekk hjá glugga þínum
þar glampar á augun þín,
brosandi hneigir þú höfuð
og hendi veifar til mín.
Ég gekk hjá glugga þínum,
glerið var autt og kalt.
Ekkert andlit né kveðja
þar inni. Ég skil það allt.
Ég gekk hjá glugga þínum,
— Það er gaman að hafa dreymt —
Æfintýrið er úti.
Á það að vera gleymt?
Nú geng ég hjá glugga þínum,
ég get ekki sofið rótt.
Er einhver inni, sem vakir....
— Elskan mín, góða nótt!
A. : Jæja, hvernig gengur það síðan þú
giftist?
B. : ó, alveg eins og í Paradís.
A. : Það gleður mig að heyra.
B. : Já, við höfum ekki spjör til að
vera í og búumst þá og þegar við að-
vera rekin út.