Nýjar kvöldvökur - 01.04.1956, Side 49

N. Kv.
PITCAIRN-EYJAN
81
sínum að drekka með sér. Ekki leið á löngu
unz Prudence, Hutia og stundum Jenny,
fóru að heimsækja þá á hverju kvöldi. Þá
var það, að mig fór fyrst að gruna eitthvað.
Það eina, sem ég get sagt mér til afsökun-
ar, er það, að ég reyndi að halda aftur af
Hutiu og Prudence. En það var eins og þær
gætu drekkt öllum sorgum sínum í víninu,
og eftir það var ómögulegt að aftra þeim
frá að vera stöðugt heima hjá Mc Coy. En
þessar konur, sem ég hef nefnt, voru þær
einu. sem nokkru sinni snertu við víninu,
hinar vildu ekki líta við því.
Kvöld nokkurt, áður en ég var orðinn
heill heilsu, kom herra Young inn til mín.
Hann var eins og allt annar maður, svo að
ég þóttist undireins geta ráðið í hvar hann
hefði verið.
— Alex, sagði hann. Eg hef hérna dá-
lítið, sem mun hressa þig.
— Hvað er það? spurði ég, þó að ég
vissi mjög vel, hvað það var. Hann var með
flösku undir hendinni og lét hana á borðið.
— Will Mc Coy sendir þér þetta með kærri
kveðju, sagði hann, og ég get sagt þér að
það er ágætt. Þú getur tæplega fundið mun
b því og bezta Lundúna-víni.
— Þú hefur fengið þér neðan í því
Young. Það leynir sér ekki.
— Já. Ég hef bragðað á því, sagði
Young. Hvers vegna ættum við ekki að fá
okkur hressingu einstaka sinnum? Við lif-
um hér einmanalegu lífi, og það er ekki
nema gott að geta glatt sig stöku sinnum.
— Young, sagði ég. — Eg skal ekki
neita að mér þætti gott að eiga eina tunnu
af áfengi, en hefur þú hugsað um afleið-
mgainar? Þú hefur aldrei séð Quintal, þeg-
ar hann fær æðisköst, en ég hef séð það.
Haim verður alveg hamslaus.
— Hann er þó ágætur í kvöld, sagði
Young.
— Það getur verið, sagði ég, en maður
veit aldrei hvenær hann fær æðisköstin.
— Jæja. Fjandinn hafi Quintal, sagði
Young drafandi. Nú hugsa ég ekki um ann-
að en brennivín. Mér hefur ekki liðið svona
vel í marga mánuði. Ég held að ef við fáum
okkur venjulegan sjómanns skammt eins og
í ganila daga, muni það ekki saka okkur
neitt. ^
Ég svaraði ekki undir eins. Allt í einu
starði hann á mig og reis snöggt á fætur.
Mér sýndist öll vínáhrif renna af honum.
— Guð fyrirgefi mér, Alex, hrópaði
hann Ef það er ætlun þín að neyta ekki
víns framar, mundi ég fyrr láta höggva af
mér höndina en að halda því að þér. Hann
greip flöskuna og var í þann veginn að fara.
En ég var svo heimskur að biðja hann að
láta hana aftur á borðið. Langan tíma hafði
ég ekki neytt áfengis og gat því vel verið
án þess, og ég vissi líka hvernig fara mundi,
ef ég byrjaði aftur. Satt að segja, herra,
held ég að engum sjómanni hafi þótt vín
cins gott og mér. Ég var ungur, þegar ég
fyrst fór að neyta áfengis, og ég ætla ekki
að lýsa því, hve ég naut þess að dreypa á
flöskunni.
I stuttu máli sagt. Eg greip flöskuna og
að vöxmu spori höfðum við lokið úr henni.
Herra Young hafði rétt fyrir sér. Mér leið
vel. Fg hafði verið þunglyndur undanfarið,
en nú fannst mér allt vera eins ákjósanlegt
og þaö' gat verið. Balhadi horfði á okkur og
þótti vænt um að við skyldum vera ánægð-
ir. Konurnar höfðu enga hugmynd um,
hversu alvarlegar afleiðingar drykkjuskap-
ur geiur haft. Þær höfðu aldrei séð nein
dæmi til þess og höfðu því fyrst í stað ekk-
ert við það að athuga, þótt við fengjum
okkur í staupinu. Meiri hluti þeirra vildi
þó ekl i drekka með okkur, en það var ein ■