Tjaldbúðin - 01.01.1898, Qupperneq 29

-27—
búðarsöfnuð af einni kirkjudeild hjer í bænum,
eins og brjef mitt í “Free Press’’ 8. sept. 1897,
bendir íi. En jeg álít eðlilegast og rjettast, að
allir lúterskir Islendingar hjer í bænum vinni ‘
einingu fyrir vorri sameiginlegu lútersku trú
gegn sllkum árásum annara kirkjudeilda. I þessu
tilliti er samvinna milli Tjaldúúðarsafnaðar
og norðursafnaðarins bæði æskileg og gagnleg.
3. Framtíð Tjaldbúðarsafnaðar liggur mjer þungt
á hjarta. Þegar jeg dey eða á annan hátt fer frá
söfnuðinum, þá verður liann að ganga í kirkju-
fjelagið. Honum er enginn annar vegur opinn.
Þess vegna vildi jeg gefa söfnuðinum færi á að
ganga í kirkjufjelagið, ef hann vildi, svo honum
væri borgið, þótt jeg yrði kallaður frá honum á
einn eða annan hátt.
7. jan. 1898 hjelt Tja’dbúðarsöfnuður fjórða
ársfund sinn. ÞA voru kosnir fulltrúar þessir:
J. Gottskálksson, forseti, II. Halldórsson skrifari,
0. Olafsson, fjehirðir, Sigfús Pálsson og G. Jónsson;
djáknar: S. Þórðarson, J. Pálsson, Kristján Jónsson,
Mrs J. Sigfússon og Mrs. B. Teitsson ; söngnefnd :
G. .lónsson, H. Halldórsson, S. Magnússon, .T. Jón-
asson og J. Einarsson ; yfirskoðunarmenn : J. Páls-
son og J. Einarsson.
“Inngöngumálið” (frá 11. okt. 1897) var all-
lengi á dagskrá í Tjaldbúðarsöfnuði. í umræ'un-
um kom það glögtrlega í Ijós, að söfnuðurinn vill
eigi ganga í kiikjufjelagið. Síðasta samþykkt
safnaðarins var gjörð á safnaðarfundi 9.íebr. 1898.