Sjómannadagsblaðið

Volume

Sjómannadagsblaðið - 01.06.1994, Page 95

Sjómannadagsblaðið - 01.06.1994, Page 95
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 93 á milli hennar og varðbátsins, og skip- herra lagði svo fyrir, að Rússanum yrði send kúla. Stýrimaður gerði eins og fyrir hann var lagt, og skaut hann ellefu kúluskotum með nokkru milli- bili, án þess að séð yrði, að skipstjór- inn á Burna yrði þess var. Þó flutu kúlurnar beggja megin við skip hans, og stóðu sjóstrókarnir í loft upp, þar sem þær komu niður. Skipherra kall- aði nú til fyrsta stýrimanns: ,,Er ekki byssan farin að hitna?“ „Jú, dálítið!“ svaraði stýrimaður. „Það er ekki til neins að vera að þessu lengur,“ mælti skipherra enn- fremur. „Eigum við ekki að senda þeim eina enn?“ spurði stýrimaður. „Ojú,“ kallaði skipstjóri. En svo hættum við þessum skratta.“ Stýrimaður miðaði allvandlega, og mun kúlan hafa flogið yfir skipið. Og viti menn: Allt í einu nam það staðar. Það glaðnaði heldur en ekki yfir þeim þremenningunum á varðbátnum. Var stefnt rakleitt að Burna, stansað skammt frá hlið hennar og mælt, hvar skipin voru stödd. Kom í ljós að þau voru átta sjómílur utan við landhelgi. Þarna var sjór ekki eins sléttur og inni á firðinum, og hjálpuðust þeir að því, þremenningarnir, að skjóta út báti. Niður í hann steig stýrimaðurinn einn síns liðs og reri yfir að Burna, en vél- stjórinn stóð reiðubúinn við fallbyss- una. Stýrimaður kleif upp á Burna og batt bát sinn. Síðan fór hann upp á stjórnpall til fúndar við skipstjóra. Hann virtist ekki skilja eitt orð af en- sku stýrimannsins, og greip þá stýri- maður til dráttlistarinnar. Teiknaði hann skip með nót við skipshlið - og síðan annað skip, sem var skammt frá. Síðan dró hann strik frá því skipi í nótina og benti á skipstjórann. En skipstjórinn lét enn eins og hann skildi ekki neitt. Stýrimanni tókst að gera honum skiljanlegt, að þeir varðbáts- menn hefðu þegar tekið að ólöglegum veiðum þrjú rússnesk skip. Þá virtist birta yfir skipstjóranum, og þegar stýrimaður sýndi honum á ný teikn- inguna, benti á hann sjálfan og nefndi síðan Wolna, nafn skipsins, sem hann hafði hjálpað til að draga í sundur nót- ina, kinkaði skipstjóri kolli. Stýri- manni tókst að skýra fyrir honum, að hann ætti að afhenda skipsskjölin, og sótti hann þau umyrðalaust og lét þau af hendi. Þá benti stýrimaður á Faxa- borg, síðan á léttbátinn og loks á skip- stjórann. En skipstjóri hristi höfuðið. Síðan pataði hann mikið og skrafaði góða stund á sinni rússnesku. Stýri- maður varð mjög alvarlegur, benti á byssuna á Faxaborg og kinkaði kolli. Þá stundi skipstjórinn þungan og fór því næst ofan í léttibátinn. Stýrimaður fylgdi honum eftir en var ekki búinn að losa festina, þegar skipstjórinn buldraði eitthvað og þaut upp á skip sitt. Stýrimaður hikaði lítið eitt, en fór síðan á eftir skipstjóra. Hann mætti honum á þilfarinu. Hann var með græna hárgreiðu í hendi, sagði eitt- hvað, leit á stýrimann og sýndi honum greiðuna. Leit svo út, sem skipstjóri hefði aðeins gert sér ferð eftir þessu snyrtitæki, því að nú fór hann um- svifalaust ofan í bátinn og síðan með stýrimanni yfir í Faxaborg. Skipherra sýndi honum þar sjókort, benti á stað- inn, sem skipin voru á, og sýndi hon- um síðan, hvar hann hefði verið stadd- ur, þá er hann hefði aðstoðað Wolna við ólöglegar veiðar. Skipstjóri athug- aði kortin af gaumgæfni, tuldraði eitt- hvað annað veifið á sínu máli, en kinkaði að lokum kolli til samþykkis bendingum skipherra. Stýrimaður reri síðan með hinn rússneska skipstjóra yfir að Burna, lét hann fara upp á skip- ið og gat komið honum í skilning um, að það ætti að fylgja varðskipinu eftir, eins og hin skipin, sem tekin höfðu verið í landhelgi. Síðan skýrði hann það fyrir skipstjóra, að hann hygðist taka fyrsta stýrimann með sér yfir í varðbátinn. Skipstjóri gerði skiljan- legt, að stýrimaðurinn væri lasinn, en benti á annan mann í hans stað. Stýri- maðurinn íslenski þóttist skilja, að sá væri bátsmaður, tók hann gildan sem gísl og flutti hann yfir í Faxaborg. Því næst var haldið af stað inn fjörð- inn og stefnt að Zenit, rússneska skip- inu, sem annar stýrimaður hafði stokkið yfir í ásamt einum af hásetun- um. Fylgdi Burna varðbátnum eftir, eins og skipstjóranum hafði verið fyr- ir lagt. Var rennt upp að hliðinni á Zenit og skipin tengd saman. Annar stýrimaður og félagi hans höfðu ekki hafst annað að en að gæta þess, að skipið biði. Nú fóru þeir skipherrann og fyrsti stýrimaður til fundar við skipstjórann rússneska. Skipherrann tilkynnti honum, að hann væri sakað- ur um landhelgisbrot og kom honum í skilning um, að hann ætti að afhenda skipsskjölin. Skipstjóri þóttist í fyrstu ekki skilja, hvað fram á væri farið, en auðsætt var á svip hans og látbragði, að slíku var ekki til að dreifa. Hann benti, buldraði og pataði, en lét allt í einu undan og sótti skjölin. Fyrsti stýrimaður varskipsins tók við þeim, en skyndilega hrifsaði skipstjórinn rússneski þau af honum. Annar stýri- maður stóð með skammbyssuna í hendinni. Fyrsti stýrimaður greip hana og beindi henni að Rússanum. Þá drúpti hann höfði og afhenti skjölin orðalaust. Skipherra og fyrsti stýri- maður tóku því næst stýrimanninn á Zenit með sér yfir í Faxaborg, en skildu þá eftir hjá Rússunum, annan stýrimann og hásetann. Faxaborg var leyst úr tengslum við Zenit og síðan var siglt af stað og ferð- inni heitið til Seyðisfjarðar til fundar við sýslumann Norðmýlinga. Þegar þetta gerðist, var klukkan tvö eftir há- degi. Nú voru á Faxaborginni fjórir Rúss- ar, þreklegir sjómenn og vasklegir, og þrír þjónar íslenskrar landhelgis- gæslu, skipherra, fyrsti stýrimaður og fyrsti vélstjóri. Rússunum hafði verið vísað til vistar í borðsalnum, og sátu þeir þar prúðir og hljóðlátir og töluðu fremur lítið saman. Voru þeir þannig á svipinn, sem þeir væru haldnir nokkr- um kvíða fyrir því, hvað við tæki. Eins og áður er getið, hafði mat- sveinninn lokið við að matreiða mið- degisverð handa skipverjum, þá er hann tók að sér varðstöðu á Wolna, og hafði gengið frá matnum í kæliklefa bátsins. Skipherra, stýrimaður og vél- stjóri snæddu nú til skiptis, en síðan bar stýrimaður á borð fyrir Rússana. Var það ekkert ómeti, sem fram var borið, steikt kindakjöt, brúnaðar kart- öflur og gulur búðingur. Bauð stýri- maður Rússunum að gjöra svo vel, en þeir hristu höfuðið og snertu ekki við matnum. Hann bauð þeim matinn á ný, en árangurslaust. Eftir stutta stund bauð hann þeim upp á réttina í þriðja skipti, en þeir voru jafn þverir og áður. Gutu þeir augunum hver til annars og voru mjög þungbúnir á svipinn. Stýri- maður tók þá eftir því, að hann hafði gleymt dýfunni, sem átti að fylgja búðingnum. Hún var rauð, og stýri-
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110

x

Sjómannadagsblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Sjómannadagsblaðið
https://timarit.is/publication/557

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.