Gripla - 01.01.1990, Blaðsíða 113

DE TO REDAKSJONENE AV HARÐAR SAGA
109
var kplluð smiðkona, fjplkunnig
mjpk; Indriði hét son þeirra, mikill
maðr ok efniligr. Þorgríma lifði lengr
þeirra hjóna, en þá er hon var ekkja
orðin, bjó hon í Hvammi í Skorra-
dal; hon gerðist auðig kona ok mikil
fyrir sér (205)
23. Grímr fór heiman til Breiðabólstað-
ar. Hann sá margt manna fara ór
garði. Þar var fylgt líki Signýjar til
grafar. Torfi sagði Grími andlát
móður sinnar, „ok vil ek lúka <jllu
eptir hana, en þó ættim vér Grím-
kath at gjalda þat fé, en vér viljum
þó allveX til þín gera“. Grímr kvað
hann vel segja. Síðan jprðuðu þeir
Signýju ok gengu frá síðan.
Nú finnast þeir Sigurðr ok Grímr.
Segist Sigurðr vita, at Torfi muni
leggja reiði á hann, þegar hann veit,
at hann hefir líf gefit barninu. „Ek
kann þar ráð til,“ segir Grímr, „ek
skal koma þér utan ok launa þér svá
þat happ, at þik hendi".
Ok svá gerði hann. Sendi hann
Sigurð suðr á Eyrar ok fekk honum
tvá hesta, ok váru klyfjar á pðrum.
Þar fór hann útan (215-216)
24. Á dpgum Haralds ins hárfagra
byggðist mest Island, því at menn
þolðu eigi ánauð hans ok ofríki,
einkanliga þeir, sem váru stórrar
ættar ok mikillar lundar, en áttu
góða kosti, ok vildu þeir heldr flýja
eignir sínar en þola ágang ok ójafn-
að, eigi heldr konungi en gðrum
manni. Var einn af þeim Bjgrn gull-
beri. Hann fór ór Orkadal til íslands
ok nam Reykjardal inn syðra frá
Grímsá til Flókadalsár ok bjó á Gull-
berastQðum. Hans synir váru þeir
Svarthpfði, Geirmundr, Þjóstólfr, ok
koma þeir ekki við þessa sggu (203)
25. Hana átti Þorgeirr ór Miðfelli, sonr
Þorgríma hét kona. Hon var ekkja ok
bjó í Hvammi í Skorradal. Hon var auðig
ok eigi við alþýðu skap. Eindriði hét sonr
hennar, mikill maðr ok efniligr (296)
Grímr fór á Breiðabólstað. Torfi sagði
honum andlát móður sinnar ok bauð hon-
um fé, „ok munum vér vel til þín gera“.
Grímr kvað þetta vel mælt, „ok vil ek at
Sigurðr, fóstri þinn, fari með mér“. Ok
var svá gert.
Tveim nóttum síðar sendi Grímr Sigurð
suðr á Eyrar. Fekk hann honum tvá hesta,
annan klyfjaðan, ok fór hann þar útan
(301)