Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1926, Side 47

Eimreiðin - 01.04.1926, Side 47
^'MREIÐIN ÓSVNILEG TENGSL 127 e^a mjög svipuðum lögmálum. Því er ekki að kynja, þótt menn hugsi sér þetta alvald, sem í öllu býr, í líki almáttugrar °9 alviturrar veru, er hafi skapað alt þetta eftir sínu eilífa vísdómsráði og sett því lögmál þau, sem það lýtur. — Lítum nú þessu næst á þau lífrænu tengsl, sem við sjálf og það, sem lífsanda dregur, virðist orðið til fyrir. í kjarnanum ! ^Veriu eggi og í hverri lifandi frumu koma smáagnir nokkrar ’ ^iós, er nefnast litbeygjur (chromosomata) bæði um það eYh, sem eggin frjóvgast og eru að verða að nýjum lífsver- Vtn. og eins þegar frumurnar í líkamanum skifta sér, meðan ann er að vaxa, og þær eru að verða að tveimur eða fleirum nVlum frumum. Litbeygjur þessar eru hinir eiginlegu arfberar ra hyni til kyns, flytja kynkostina og kyngallana úr föður- og ^oðurætt frá kynslóð til kynslóðar á okkur ósýnilegan og okkur enn óskiljanlegan hátt. Og þær vefa sín í milli alla líkamavefi e°ra. búa til hina líkamlegu tjaldbúð okkar, sem við ýmist j,reVkjumst af ega drögumst með eins og byrði alt okkar 1 • Svo dásamlegt er hið þögla, ósýnilega samstarí þessara Slnáagna og líkamspartanna yfirleitt, á meðan við höldum lífi heilSU| að ekkert í ríki náttúrunnar er jafn dýrlegt og það. luhdómar og kvillar eru yfirleitt ekki annað en einhverskonar uuun á þessu undraverða samstarfi, og þetta ósýnilega marg- samstarf, er lýsir sér í endurnæringu, vexti og æxlun, er bað, sem viðheldur öllu lífi. ^essi ósýnilegu tengsl verða þó ef til vill enn merkilegri °9 miklu víðtækari, er við komum að hinum skyni og viti 0rnu verum og athugum sambandið þeirra í milli. Það Vhir raunar ekki merkilegt, af því við erum orðin því svo p°n> þótt við sjáum og heyrum hversdaglega hvert til annars. n betta hvílir þó líka á ósýnilegum tengslum, örsmáum ljós- a asveiflum og margfalt stærri hljóðöldum, er líða frá hlutum e9 Persónum inn um skilningarvit vor. Það þótti merkilegra, e9ar raddsíminn var fundinn nú fyrir réttum 50 árum og ^enn fóru að geta talast við hús úr húsi, borg úr borg og þ Um breiðar bygðir. Þó þóttust menn enn skilja nokkuð í ssu af ag menn héldu, að símaþráðurinn bæri hljóðið á 1 Þeirra, en raunar snúast hljóðöldurnar þar upp í rafsegul- Ur °S þær aftur upp í hljóðöldur í heyrnartóli hlustandans.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.