Eimreiðin - 01.04.1926, Síða 103

^'MREIÐIN
AF HÁKOLLUM
183
Prúða Þríhyrning fyrir austan breiðan Rangárvöll. Inn af
rúótshlíðinni, sem liggur eins og fögur akurrein móti suð-
austri, rís Tindafjallajökull með skörðóttum hamragljúfrum og
austar Torfajökull og fjöllin þar fram af, sem teygja kollana yfir
rlólundum Þórsmerkurinnar, hinnar fögru fjallabrúðar, er hinn
stórfeldi vættur, Goðalandsjökullinn, heldur vörð yfir, og Goða-
ar>dið, eitt af íslands svipmestu og stórfenglegustu fjalllend-
með slútandi bergsnasirnar og hamrastallana, sem gnæfa
*minháft upp úr hjarnflákunum hið efra, stígur í snarbrött-
Um hlíðum með ótal giljum og skorum, er enda í mjúkum
8rasivöxnum hæðum og hálsum, niður að beð Merkurinnar,
Sem breiðir út ilmandi skógarlimið hér í glæsta fjallasalnum.
að skygnir á Markarfljót, hina ægilegu elfi, sem brýst fram
Um sanda með tröllagangi, sem alt vill undir sig brjóta. Það
sl<iftir sér til beggja hliða, að vestan fram með Hlíðinni fögru,
Sem sífelt má færa upp á styttubandið, svo illa leikin af hinni
|ekulköldu straumiðu, sem beljar við fætur hennar, og að
eustan fram með Seljalandsmúla, sem betur verst glettum
)°tsins, er Seljalandsfossinn reynir að blíðka með laðandi
sönavum sínum.
^eint í suður renna Affallið og Álarnir með meira friðar-
°oi og lykja Landeyjarnar í faðmi sínum, hinar skrúðgrænu
endur, er mótast svo skýrt, að maður þekkir hvern hól og
Verja hæð, þar sem bæirnir standa. Og sólglitið blikar á
9'u9gunum framan á stafnþiljunum og spinnur töfrandi vafur-
°9a, en alt landið er sem undið silfurþráðum í bliki sólstaf-
ar>di vatnanna, er fyrir framan bygðina mynda Ijóslitaða gljána,
Sem glampar eins og skírasta silfurdjásn í sólþrunginni tí-
ránni og teygir sig út og austur fram með þungum ægi-
Sandinum, er daga og nætur telur hjartaslög Ránar, sem hvílir
rjóst sín við mjúkan sandinn, í blíðviðrum á sumrin bros-
og þýð í fangtökum, en oftar hamstola og trylt með
°fsafengnu geðríki.
, i austri ber við himin hátt trafhvít bungan á Eyjafjalla-
^lábrydd neðan til og sundurskorin af gljúfrum og
^ialladölum, þar sem búsmalinn rásar, og bergmálið, er
Srr|alinn hóar fénu og rekur heim á kvíaból, ómar hvellum
r°mi niður í hina fögru Eyjafjallasveit, er hjúfrar sig mót sól