Eimreiðin - 01.10.1926, Síða 21

E'MREIBIN
SÁLARLÍL KONUNNAR
293
t>v> að hjá þeim koma skýrast fram öll hin upprunálegu ein-
tanni kvensálarinnar. Þau einkenni eru mörg ekki aðlaðandi
J'íá óþroskuðu konunni, en ummyndast og hefjast eins og upp
1 æðra veldi, eftir því sem konan þroskast. Þó er aldrei nema
sf>9munur, aldrei eðlismunur á sálarlífi þroskuðu og óþrosk-
uðu konunnar.
Eftir að Gína Lombroso giftist, vann hún að ýmsum þjóð-
^lagsmálum með manni sínum, sem gaf sig aðallega að þeim
málum. Hún hefur því starfað í hinu opinbera lífi bæði sem
'®knir, sálarfræðingur og þjóðfélagsfræðingur. jjafnframt því
er hún húsmóðir á stóru gestrisnisheimili og tveggja barna
móðir. Hún segir sjálf, að tilefnið til þess að hún skrifaði
^ssa bók, sem hér um ræðir, sé það, að hún hafi á síðari ár-
Um kynst rækilega allskonar starfsemi og háttum kvenna víðs-
Ve9ar um heiminn. Hafi hún þá ekki getað annað en tekið
eff'r því, hvað konurnar skilji sjálfar sig og alt sitt eðli illa.
^órstaklega sé raunalegt að sjá, hvað þær hafi mikla löngun
J‘l þess að líkjast karlmanninum. Sérleika sína vilji þær ekki
^nnast við, og það sé hámark þroskans fyrir þeim, að vera
e'ns og karlmaðurinn og gera alt eins og hann gerir. Hún
Se9ir, að þegar sér hafi orðið þetta ljóst, þá hafi hún blátt
^Eam fylst skelfingu, er hún hugsaði út í, hverjar afleið-
m9ar þessarar stefnu yrðu fyrir mannfélagið. Sjálf segist hún
Uafa öll skilyrði til þess að dæma um þetta mál, þar sem hún
haf> fengið uppeldi eins og karlmaður, starfað sem karlmaður
°9 með karlmönnum, en hafi þó óskerta tilfinninguna fyrir
Slt1n sérstaka kveneðli, sem að ýmsu leyti og í mörgum aðal-
^áttunum sé gerólíkt eðli karlmannsins.
Að vissu leyti er því bók þessi skrifuð á móti öfgum þeim,
Sem höfundinum finst, að kvenréttindahreyfing nútímans hafi
ar>ð út í. Hún er skrifuð frá náttúruvísindalegu sjónarmiði,
í11^ skynsemi og rólegri yfirvegun, en ekki af æstum tilfinn-
m9um. Hvað eftir annað tekur höfundurinn það fram, að hvorki
arl eða kona skuli þykkjast eða miklast af því, sem hún
ee9>> því að hún skoði þau bæði sem afkvæmi náttúrunnar, er
m mikla móðir hafi skapað og gætt eiginleikum, hvort um sig
e^lr því takmarki, sem hún hafi ætlað sér að ná með þeim.