Eimreiðin - 01.10.1926, Síða 23

E'MREIÐIN SÁLARLÍF KONUNNAR 295
"átíúrunnar hendi eigingjarn, konan óeigingjörn, én það stend-
Ur aftur í sambandi við hlutverk hvors um sig í náttúrunni-
Maðurinn verður að sjá um sig og síðan um þá, sem hann
hefur tekið að sér, konu og börn, ættingja, sveitunga, þjóð,
eftir því hvað þroska hans er langt komið. Starf hans er yfir-
leift bundið við það að taka, að draga að sér og reikna út,
af hverju hann hafi mestan hag. Hann vill komast áfram í
heiminum, sem kallað er, þótt það verði á kostnað annara,
vill verða ríkur, voldugur o. s. frv. Konan er frá náttúrunnar
hendi umfram alt móðir. Þess vegna er hún í beztu samræmi
v>ð sitt insta eðli, þegar hún gefur, færir fórnir, af því kemur
óeigingirni hennar. Konan finnur aldrei sæluna hjá sjálfri sér,
hún verður að lifa fyrir einhvern annan, hvort sem það nú
€ru foreldrar hennar, eiginmaður, börn, vinir, eða einhver
■önnur lifandi vera, sem hún hefur lagt ást á.
Konan getur farið á mis við öll gæði lífsins, sem svo eru
kölhið, ef hún að eins elskar og veit sig elskaða, því eðlis-
far hennar alt heimtar endurást. Hún 'getur einskis notið,
nema hún njóti þess með einhverjum, sem hún ann. Fyrir
tann, sem hún elskar, er hún reiðubúin að leggja alt í söl-
Urnar, en hún ætlast til þess að tekið sé eftir því og henni
bakkað. Karlmaðurinn aftur á móti getur notið einn. Hann
Setur glaðst yfir mat og drykk, störfum sínum, vísindaiðkunum
s. frv., án þess að nokkur taki þátt í því með honum.
f*ess vegna tekur hann svo lítið eftir þeim, sem í kringum
hann eru, veit ekki um gleði þeirra og sorgir. Hann kærir
s'9 ekki um eins náið samband við þá, sem hann umgengst,
€'ns og konan, og þess vegna er hægra að komast af við
hann í daglegu lífi. En af því að hugur hans snýst svo mjög
Urn hann sjálfan og það sem hans er, þá tekur hann naum-
ast eftir þeim fórnum, sem konan færir honum; það finst kon-
"mi venjulega vera vanþakklæti og það særir hana óumræði-
^Sa. Margír harmleikar kvensálarinnar eiga hér upptök sín.
Gætið að, hve sálarlíf karls og konu sýnir sig þegar í
óarnaleikjum drengja og stúlkna, sem alist hafa upp í sama
"mhverfi. Litla stúlkan vill fá brúðu, til þess að fóstra og
fórna sér fyrir. Hún er í leikjum sínum móðir, læknir, kenslu-
^ona og fóstra. Hana langar til að eiga yngri systkin, sem