Eimreiðin - 01.10.1928, Blaðsíða 7

CIMREIÐIN
DEXIPPOS
311
* *
*
Söngvar hljóðna, senna' er hafin,
saman glamra spjótin löng.
Skildir mætast, brandar blóðgast,
barist er í einni þröng.
Fylking Gota fer að rofna,
fljótt þeim hverfur sigurvon;
sama dáð er aftur unnin
eins og fyr við Maraþon.
Vfir val og vígvöll dynur
voldugt siguróp um leið:
„Desipposi heill! Sé heill þér,
hetjugrein af fornum meið!“
Og í gegnum glauminn heyrist
grannleg sveinsrödd, lág og veik:
„Hinztu kveðju heim til mömmu!
Hjartans þökk fyrir glaðan leik!“
Hetjan traust með tárvot augu
til hins föla unglings leit;
enn þar hvíldi' í andrá dauðans
orustunnar gleði heit.
Blítt hann lyfti særðum sveini
sér í fang og hóf upp máh
„Barn, í þessum kveðju-kossi
kenni’ eg þína hetjusál.
Svífi hún í hljómi' og orðum
himinborin, djörf og glöð,
um mín Ijóð og æskubjarma
andi’ á minna sagna blöð;
örvi hún um aldir síðan
afrek, þaggi víl og harm,
veiti löngun leiks og dáða
Ijúft um miljónanna barm!