Eimreiðin - 01.10.1928, Blaðsíða 68

372 NOKKUR ORÐ UM STÖFUN eimreiðin
tornæm og Iöt börn eiga í hlut. Til lestrarnámsins ganga á
þenna hátt oft mörg ár, og stundum verður nemandinn aldrei
vel læs, þó hann megi heita í meðallagi greindur.
Með þeirri stöfunaraðferð, sem ég hér hef haldið fram,
mundi lestrarnám ganga miklu greiðara, betur og fljótara, svo
að ekki væri líku saman að jafna. Þetta þori ég að fullyrða,
meðfram af því, að ég hef reynslu. Ég vil biðja góða menn
að reyna þessa aðferð, reyna hana við byrjendur í stöfun,
við börn, sem þekkja enn engan staf eða ekki hafa lært hin
óeðlilegu og röngu nöfn á samhljóðunum, nöfn, sem ekki ættu
framar að heyrast, hvorki við lestrarnám né skriftar. Reyni
menn aðferðina, og þá mun reynslan sannfæra þá.
Að lesa og skrifa list er góð, læri það sem flestir. Nauð-
synlegt er að læra að lesa, en líka að skrifa, skrifa rétt, staf-
setja rétt.
Þegar barnið er komið vel á veg með lestur, er það látið
draga til stafs eða skrifa. Og stundum er þetta gert jafnhliða
lestrarnáminu. Þegar barnið er komið svo langt í skrift, að
það getur skrifað fleiri stafi saman eða heil orð, er það
stundum látið skrifa eftir bók eða blaði, sem það hefur fyr'r
sér. Þetta getur gengið vel. Og á þenna hátt getur barnið
skrifað, jafnvel lengra mál, rétt, það er til stafsetningar orð-
anna kemur. Nú er barnið orðið nokkurnveginn skrifandi, það
er til stafagerðar kemur. En sé því þá lesið fyrir, það sem
það á að skrifa, eða eigi barnið að skrifa upp úr sér vísu
eða vers, sem það kann, eða eigi það að skrifa einhverjum
bréf, þá fer vanalega að vandast málið. Barnið lendir í fyrstu
í standandi vandræðum, og ketnur því ekki fyrir sig, hvernið
á að stafa orðið eða stafsetja það. Þetta stafar mest af Þv'’
að barnið hefur vanist rangri og öfugri stöfunaraðferð.
Hjá þessum vanda, sem oft er mjög erfitt við að eiga 1
fyrstu og gerir barninu mikla töf við að skrifa áfram, slepp3
þeir, sem læra að lesa með þeirri aðferð, er hér ræðir um-
Hvert orð, sem barnið þarf að skrifa upp úr sér, leY5'
ist upp fyrir hugskoti þess í sína réttu stafi, af því að það
lærði að stafa rétt. Um algerlega rétta stafsetningu eða rétt-
ritun getur þó ekki verið að ræða á þessu stigi námsins.
Enda eru sum íslenzk orð ekki borin algerlega fram, eins og