Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1928, Blaðsíða 60

Eimreiðin - 01.10.1928, Blaðsíða 60
364 LIFA LÁTNIR? EIMREIDIN sé hættur að verka á efnið, er ekkert frábrugðin svo mörgum öðrum erfiðum viðfangsefnum vísindanna að því leyti, að leiðin til lausnar er að rannsaka og leita sönnunargagna. I fljótu bragði sýnast að vísu öll vandkvæði á því, að hægt sé að fá nokkur sönnunargögn, því hvort sem er um bein eða óbein sönnunargögn að ræða, fást þau aðeins í gegnum lífrænar efnisheildir, sem hægt er að skynja. Og þar sem einstakling- urinn hverfur skynheimi vorum í dauðanum, hefði mátt ætla, að girt væri fyrir alla frekari rannsókn um afdrif hans; í því atriði yrðu menn að láta sér nægja með trúna eingöngu og skynsamlegar ályktanir. En nú hefur það komið í ljós, að efnisvana andar, þ. e. a. s. menn, sem eru án líkama sinna, hafa fundið og notað Iifandi tæki eða líkami annara, og getað komið skeytum gegnum þá. Hæfileiki sá til sambands, sem vér nefnum miðils- gáfu, er undraverður og hefur vafalaust ávalt verið til með sumum mönnum, þó að það sé nú fyrst á vorum tímum, sem vísindin hafa veitt honum athygli fyrir alvöru. Það er því engin furða, þó að almenningur hafi ekki ennþá áttað sig til fulls á því, hvað hér er á ferðinni. En þeir, sem hafa kynt sér málið, hafa komist að raun um, að til eru lifandi verur, menn, sem geta rýmt úr líkama sínum eða einhverjum hluta hans, — oft með því að fara í svonefnt sambandsástand, — og hleypt þar að um stundarsakir öðrum vitsmunaverum, eða að minsta kosti leyft þeim að hafa sjálfstæð áhrif á heilann og taugakerfið. Það voru fjarhrifafyrirbrigðin svonefndu sem komu mönnum á rekspöl með að rannsaka þessi efni, en síðan hefur þeim rannsóknum fleygt fram, og nú kemur það tíðum fyrir, að framliðnir menn geti fyrir milligöngu miðla komist í samband við oss hér á jörðunni. Þeir flytja þaer fregnir — hvort sem vér nú trúum þeim eða ekki — að þeir lifi áfram í veröld alveg eins áþreifanlegri og vér lifum í. Þeir segjast halda öllum sínum fyrri eiginleikum, skynsemi sinni, minni, skapgerð allri og tilhneigingum. Þeir segjast hafa hitt aftur ástvini sína, er á undan voru farnir. Þeir segjast enn- fremur taka þátt í sorg þeirra, sem eftir urðu og þá langi til að mýkja hana. Þeir eru yfir höfuð mjög líkir sjálfum sér eftir sem áður, hafa einhverskonar líkama áfram, þótt ekki se
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.