Eimreiðin - 01.01.1929, Síða 97

^'MREIðin
HALLGRÍMUR
77
æ n°hkuð frá heiðinni, því að ég þekti hjónin þar. Auk þess
Var þetta ekki annað en vitleysu-hræðsla í konunni.
~~ Jú, auðvitað förum við, sagði ég.
En hún sat við sinn keip.
þ.^~~ Ef nokkru máli skiftir um næturgreiðann, þá skuluð
' ekki hafa áhyggjur út af honum. Þið verðið gestir mínir,
et Pið viljið bíða.
Es sagði, að þetta væri óneitanlega vel boðið. En ég vissi
^‘2, að mér Iægi á að flýta ferðinni, og mér hafði skilist
larna, að hann vildi ekki heldur slæpast neitt um skör
®. Og einhverja ástæðu yrðum við að hafa til þess að
hal* ekUi áfram.
'ð þvældum um þetta dálitla stund. Þá kom það upp úr
enni’ að hana hefði dreymt illa um nóttina.
Þér þekkið fornkveðna orðtækið, að ekki er mark að
raurnum, sagði ég hlæjandi.
C>S hann hefur ekki vikið frá Bjarna allan morguninn,
® hún, eins og í hálfgerðri leiðslu.
st T ^3nS* andartak eins og frammi fyrir mér hlyti að
,a ejnhver gömul kerlir.garnorn, þrungin af forneskju og
, ru- Eg leit framan í konuna og sá þar unglegt og sællegt
°nuandlit, glaðlegt og góðmannlegt.
_ Hver hefur ekki vikið frá honum? spurði ég steinhissa.
nn þagði við stundarkorn. Mér sýndist á henni eins og
l ?ni ^Vndist, að hún hefði sagt of mikið, og væri að ráða
við sig, hvort hún ætti ekki að láta við þetta sitja. Svo
sa9ði hún:
Hann Hallgrímur á Barði.
°S hver er Hallgrímur á Barði? spurði ég.
Barð er næsti bær við okkur, hinumegin við heiðina.
he^ ^óndi t,ar- Elann varð úti fyrir tveimur árum á
tup
Hvernig getur hann þá verið hér hjá Bjarna? sagði ég.
en Un Hó og sagði, að ég yrði að spyrja einhvern annan
^’S um það, hvernig hann gæti það.
hann er þar, bætti hún við með sannfæringar-vissu.
*lann hefur vilt um menn á heiðinni. Þeir hafa sloppið
"auðul
eSa undan líftjóni.