Eimreiðin - 01.01.1929, Qupperneq 101

EIMREIÐIN
HALLGRÍMUR
81
'arr* ^ví aö gera lítið úr yfirsjón sinni, að honum fanst aldrei
yerða’ fyrir hana bætt. Hann hafði ekki kjark til að finna
unnustu sína að máli og ráðfærði sig við Hallgrím um þessi
vandraeði sín. Hallgrímur ráðlagði honum að skrifa henni og
auðst til að fara með bréfið sjálfur og flytja mál hans. Bjarni
0 bví með mestu þökkum.
, En ég vissi, að það hlaut að verða árangurslaust, sagði
ann’ enda varð sú raunin
a.
~~ Hvað sagði hún, þegar hún svaraði bréfinu þínu? spurði ég.
" Hún svaraði því engu. Hún er ekki farin að svara því
enn ' ^aS- Og hún giftist Hallgrími. Það frétti ég ári síðar.
Os úr því að hún gat ekki sæzt við mig, þá gat hún ekki
enSið betri mann.
E9 dáðist að Bjarna. Mér fór að þykja verulega vænt um
ar|n. Maður, sem hafði svo óbilandi traust á vini sínum,
. au yera óvenjulega barnalega hrekklaus sál. Sjálfur leit
e9 alt öðrum augum á málið. En mér fanst það synd og
SaUr9Un að veita því inn í hug hans, sem mér bjó í brjósti.
m tað bil, sem við Iukum þessu samtali, fór veðrið að
Versna. Fyrst kom dimm logndrífa.
efurðu farið þetta áður? spurði Bjarni.
Hei, aldrei, sagði ég.
Es ekki heldur. Ætli við höfum það af að rata?
Að minsta kosti meðan við grillum í vörðurnar, sagði ég.
. O-já ... vörðumar. ... Eru hér vörður? sagði Bjarni(
"wi -°^ ^ann v'ss' ekki sitt rjúkandi ráð.
lan ^að * meira lagi kynlegt, að annar eins ferða-
sur eins og Bjarni tæki ekki eftir því, að vegurinn var varðaður.
tók 0 nu.k°m Það kynlega atvik fyrir, rétt á eftir, að Bjarni
strikið þvert úr leið frá vörðunum. Hann skálmaði nú
ram’ m‘Hu harðara en áður.
Hvert ertu að fara, Bjarni? hrópaði ég á eftir honum.
m orðinn vitlaus?
hon *3rn* .Svara®' en9u, en hélt áfram. Ég flýtti mér á eftir
^ui, náði honum og þreif í handlegginn á honum.
þú e vern'9 sfendur á þessu? sagði ég. Veiztu ekki, að
ag i6r a^ fara beint úr leið? í veðrinu, sem nú sýnist vera
°ma, veitir okkur ekki af að hafa gát á vörðunum.
6