Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1934, Page 64

Eimreiðin - 01.10.1934, Page 64
390 SÁL OG SAGA Á ÍSLANDI OG í ARABÍU eimreiðin hina miklu umhugsun um sjálfan sig líka fram í óvenju mikilli viðkvæmni fyrir dómi annara manna, hræðslu við það, sem »fólk« muni segja, er að vorri skoðun gengur mjög úr hófi fram; bæði Arabar hinir fornu og menn sögualdarinnar á ls- landi voru fremur en menn á öðrum öldum þrælar almennings- álitsins — eða þess, sem þeir héldu að væri almenningsálit. Þess vegna sjáum vér á báðum stöðum, að alvarlegar deilur, blóðugar ættaskærur og bardagar milli kynkvísla rísa af mjög lítilfjörlegum tilefnum. Eitthvert munnfleipur eða ógætilegt, særandi orð getur vakið gremju, heift, sem oss er óskiljanleg og virðist næstum því vera fullorðnum mönnum ósamboðin. Hinn móðgaði er svo ákafur að verja virðingu sína, að hann gefur sér sjaldan tíma til að athuga, hver móðgandinn er, eða meta, hvort hann í rauninni getur móðgað. Hið spaklega tyrkneska máltæki: »Hundurinn geltir, lestin fer fram hjá« hrín ekki hið minsta á Aröbum eyðimerkurinnar eða íslend- ingum á söguöldinni. Þess vegna verður líka sú raunin á, að flimið — eða níðvísan — fær svo örlagaríkar afleiðingar; menn yrkja skammavísur um óvin sinn og vekja þar með langvinnar skærur. Og í þessu efni hittum vér einnig merkilegt samræmi í gáfnafari beggja þjóðanna. Bæði hin forn-arabísku háðkvaeði og hinar íslenzku níðvísur eru einkennilega laus við fyndm og sérstaklega kímni. Þar kemur fram runa af fúkyrðum og öfgum, en er ekki beitt kímni, sem er beittasta vopn hins sanna háðkvæðis; að segja um mann, að hann sé svíðingur, eða að móðir hans sé kúfuvaxin kerling, það er eftir forn- arabískum hugmyndum napurt háð, jafnvel þó að það sé fjarri sanni, og eitthvað alveg álíka finnum vér oft í íslenzkum níðvísum; þar er oft hrúgað saman verstu fúkyrðum, sem slöngvað er beint framan í andstæðinginn. Þessi afarfrumstæða tegund flimsins er í samanburði við fyndni og kímni eins og skammir í samanburði við andríki. Að bæði Arabar eyðimerkurinnar og íslendingar eiga ekkert af sannri kímni, kemur ef til vill að nokkru leyti af því, a^ báðir fara svo afarhátíðlega með sjálfa sig; fátækleg lífskjör, mjög takmörkuð andleg útsýn, hafa átt sinn þált í því a^ svifta þá hinum þarfa, smækkandi mælikvarða kímninnar.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.