Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1934, Side 66

Eimreiðin - 01.10.1934, Side 66
392 SÁL OG SAGA Á ÍSLANDI OG í ARABÍU eimreiðiN allir aðrir þurfi endilega að vita um hana. Vér látum oss lynda þessa frekju, sem stundum verður nálega blygðunar- laus, ef hún kemur fram í fögru formi, og af því að vér í orðaflaumi skáldsins finnum stundum aftur það, sem bærzt hefur einnig í sálum vorum. Bæði Arabar eyðimerkurinnar og íslendingar á söguöld- inni voru ekki Iitlum gáfum gæddir, og skáldskapur þeirra varð því einkennilegur og auðugur. En með því að þær til- finningar, sem voru aðalefni kvæðanna, voru í sjálfu sér fremur einfaldar og alt af hinar sömu, varð afleiðingin sú, að arabísku og íslenzku skáldin, sem þar á ofan voru lukt í þröngum, andlegum sjóndeildarhring, urðu að endurtaka sig- Löngun hvers skálds til að beina athyglinni einmitt að þvL sem það hafði fram að færa, leiddi þá eðlilega til þess, að það reyndi að skara fram úr í forminu; þegar sjálfar hugsan- irnar eru alt af hinar sömu, verður ástæða til að leggja meiri áherzlu á framsetninguna. Bæði hinn fornarabíski og hinn forníslenzki kveðskapur varð því mjög íburðarmikill. í sjálfu forminu var um svo margt að velja, að leiðir skáldskaparins með þessum tveimur þjóðum lágu í mjög sundurleitar áttir. Arabar Iögðu sérstaklega áherzlu á það að móta hverja hugsun fyrir sig, að setja fram einstakar náttúruathuganir, og er það oft furðulega vel og skarplega gert; en oft verður misbrestur á samhengi einstakra atriða kvæðisins. Islendingar eru andlengri í kvæðum sínum og ræða þeirra ekki eins slitrótt; þeir reyna að halda ákveðn- um tón og blæ kvæðið á enda. En sameiginlegt báðum " og það er einmitt í þessu sambandi athyglisvert — er það. að menn af ásettu ráði reyna að fjarlægjast sem mest óbundið mál daglega lífsins. Þetta kemur ekki hvað sízt fram í orðavah og líkingamáli; bæði arabísku og íslenzku skáldin hafa í þessU efni oft hætt sér langt, svo langt, að þeir að vorum smekk hafa farið út fyrir takmörk fegurðarinnar. Það er einkenni líkinga í ara'bískum kveðskap, að samlíkingin á oftast aðeins við einstakt atriði, en fagurfræðingar Norðurálfunnar heimta víðtækari samsvaran og fylgja þar fordæmi fornbókmentanna. í íslenzkum kveðskap eru það einkum hinar svonefndu kenn- ingar, er oft virðast bera svip af ofraun og heilabrotum-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.