Eimreiðin - 01.01.1935, Side 83

El MREIÐIX
71
MÁTTARVÖLDIX
'ei'ða að þoka fyrir annari, sem er í meira samræmi við hið
osyniiega konungsríki himnanna.
t*essir ungu menn hafa skrifað mér og skýrt mér frá draum-
Uni sínum. Og þessir gömlu menn hafa skrifað mér og sagt
111 er frá sýnum sínum. Og konur þessara manna, ungar og
ganilar, hafa l)orið þeim ákveðið vitni. Ný öld er borin! Hún
€r að koma! Hún er meðal vor! Því hún er fullmótuð í eilíf-
liln hreinleika sínum, þar sem er ríki himnanna. -
Eftir leiðum fjarhrifanna fékk ég fyrirmæli um það frá
<L‘ðra heimi að fara og halda fyrirlestra og verja til þess öllum
beini tima, sem ég mætti missa frá læknisstörfum mínum og
°Pinberum skyldustörfum.
J-g valdi mér þann alþjóðlegasta miðdepil, sem ég gat fund-
borgarhlutann West End í London, og' þar, eins og líka við
'01-11 volduga háskóla í Oxford og á öðrum lærdómssetrum, lét
það í té sem ég vissi, á eins einföldu og skýru máli og mér
'ar unt. 1 þessum fyrirlestrum flutti ég Vesturlandabúum vitn-
Isburð minn um vizkulindir Austurlanda, svo að þeir sem
°??u hafa, mættu heyra.
b'g fræddi tilheyrendur mína um máttarvöldin — sem vér,
1)(l|'u guðs, eigum blundandi í oss sjálfum. Iig tjáði þeim, að
'er bfum í óumræðilega miklu voldugri veröld heldur en vest-
1 <ena vísindamenn hefur nokkru sinni dreymt um. Ég sagði
j'Lini frá undrum Austurlanda, og um hina dásamlegu þekk-
'USU Austurlandabúa á valdi andans yfir efninu.
^egar ég hafði flutt þessi erindi, laust upp háværum kröfum
lll°’ nð ég' birti þau á prenti. „Lofið oss að lesa það, sem þér
lafið sagt“, sögðu tilheyrendur mínir, „því vér getum ekki lagt
S'° nrargt nýtt og furðulegt á minnið". •
'il þess að verða við þessum kröfum og af þvi erindin ná
sbenira en hið prentaða orð og hafa ekki eins varanlegt
L'bli, sendi ég þau nú frá mér í bókarformi, — svo lítið breytt
Seiu samþýðanlegt er réttum stílsmáta í ritmáli.
b >n erindin sjálf vil ég aðeins segja þetta: Það eru ein
’Uikilvæg sannindi, sem ég hef reynt að gera mönnum ljós í
ollu bví, sem ég hef sagt, og jiessi sannindi eru, að lifið er ei-
I ■ Þ«ð er enginn dauði til! Mennirnir eiga yfir blundandi
111 um ag ráða í sér sjálfum, og jiau öfl hafa ómetanlegt gildi.