Eimreiðin - 01.01.1935, Side 102

<J0
MÁTTARVÖLDIN
eimreiðin
Því að lögmál lífsins er
lögmálið um að gefa og
þiggja. Það er lögmál orsaka
og afleiðinga, en það felur í
sér, að alt sem vér sendum
frá oss i hugsunum, orðum
og gerðum, mun koma til vor
aftur. Ef vér gefum, þá mun-
um vér öðlast. Ef vér elskum,
þá munum vér verða elskuð.
Ef vér vegsömum, þá munum
vér vegsöinuð verða. Ef vér
aftur á móti hötum, þá mun-
um vér og' verða fyrir hatri.
Ef vér erum hörð við aðra,
þá munum vér og mæta
hörku. Að visu munum vér
hvergi nærri alt af sjá góðverk
vor eða illverk koma til vor
aftur undir eins, og margir
hafa mist trúna og gefist upp
i baráttunni þegar hjálpin var
næst, af því þeir skildu ekki
sannleikann í orðum ritning-
arinnar um að sá, sem stöð-
ugur standi til enda, hann
muni hólpinn verða.1) Lífið
er enginn leikur dutlunga og
tilviljana, eins og margir
halda. Það má líkja því við
hogspjót, sem kemur aftur í
hönd þess, sem kastaði, eða
það má likja því við hænu,
sem leitar hælis sins og safn-
ar ungum sínum undir væng-
ina og svæfir þá.
í Austurlöndum er lögmál
þetta nefnt karma (sem er
sanskrit og þýðir „endur-
koma“). Það er lögmálið um
endurkomu eða endurvarp
hugsana vorra og gerða.
Margir halda ennþá, að þeir
geti gert greinarmun á liugs-
unum, orðum og gerðum.
Hvílik fásinna! Menn vaða í
þeirri villu, að það geri ekk-
ert til þótt þeir breyti öðru-
vísi en þeir tala; eða tali öðru
vísi en þeir hugsa. Hvílikur
barnaskapur! Sagði ekki Jes-
ús, yoginn mikli frá Nazaret:
Þér hafið hegrt, að sagt var:
Þú skalt ekki drýgja liór; en
ég segi gður, að hver sem litur
á konu með girndarhug, liefur
]>egar drýgt hór mcð henni í
hjarta sinu.2)
1 hjarta sínu . . . Takið
eftir þessum orðum og hug-
leiðið þau vel. Ekki í huga
sínum, ekki í flögtandi hugs-
un, sem gleymist, heldur í
hjarta sinu, í því orkudjúpi
sálarinnar sem gruggast svo,
að fúlar lindir munu streyma
upp í stýristæki líkamaiis,
sljóvga þau og láta hann
vinna verk, sem vfirborðs-
vald hugans fær enga rönd
við reist.
Maður, sem gert hefur ilt
1) Matt. 10, 22. — 2) Matt. 5, 27—28.