Eimreiðin - 01.01.1935, Síða 129

eim
KEIOIN
IUTSJA
117
jUn8U cins ojí ])cir skilja ]>að, en þcir eru mörgum ókostum búnir íika.
llcil<I sinni eru Jjeir lítið lagaðir til vinnu, nema eftir settum reglum;
U" cru ])vi skapaðir til }>css að vera undir aga, og þeir láta vel að
"’nuni; þeir eru ágætir meðan ])eir geta ályktað ])rongrökfræðilega, en
lcgar reglurnar og rökfræðina þrýtur, skortir þá i lieitd sinni skapandi
'ugmyndaflug, sein geti hjálpað þcim til þess að fóta sig, og þá lenda
H'"' út í drauinórunum. Manni er aldrei hlýrra til þeirra heldur en þá,
11 l>a eru ])eir sjálfum sér og öðrum hættulegastir, því þeir taka pappírs-
cÚla draumóranna alveg eins gilda eins og hina slegnu mynt starfsins
V"U'"' !,ga og eftir reglugerðum og rökréttri liugsun. Aldrei ber maður þó
I"cirl 'úfðingu fyrir þeim en þegar ]>eir eru að verja rétt sinn, sannan eða
""yndaðan, ])vi að ])á leggja þeir af heilum liug sjálfa sig undir, með lifi
"k linium. Aðalókostur Þjóðverja er sá, að þeir eiga mjög erfitt með að
' llja aðra, cn þó langerfiðast með að skilja sjálfa sig, og af því hefur
1!1búð þeirra yjjj aðra oft gengið harla skrykkjótt.
1'niarit þetta sannar þessi ummæli, og það er því oss íslendingum
j|Uð ollu gagnslaust eins og það er, af livað góðum hug til vor sem það
I vera skrifað. Vilji íslandsvinirnir svokölluðu oss vel, þá skulu
,tlr s"úa sér af alvöru að viðskiftamálunum, en liætta þessu föndri.
Guðbr. Jónsson.
SOGUR I’RÁ ÝMSUM LÖNDUM. III. hindi. Tíu sögur. Reykjavik 1934.
a'erzlun Sigfúsar Eymundssonar.
s. f er l’arft verk, sem útgefandi og þýðendur liafa ráðist i með sögu-
nr n' i>cssu’ a® opna þeim Iöndum sinuin, scm ekki ráða við aðrar tung-
c" "'úðurmálið, nokkra útsýn yfir crlendar bókmcntir. Þetta liefti
endur ekki hinum fyrri að haki, hvorki um þýðingarfrágang eða val.
! ° er , . .... .
1>Ú , " .... *•)“* ----’ ------ — *•*—*>-------" **
1 "'ér alveg hreint óljóst, livað sagan „Vakað yfir liki Sehopen-
leUe>s a að gera i þetta safn, þvi að það er auðvirðilegur og viðhjóðs-
e(.^Ui samsetningur, sem enginn hefði látið sér detta í liug að líta við,
llann hefði ekki verið cftir Maupassant. A sögunni „Tveir heimar“
býð^ðÍnBÍn stil-ð °8 hefur á sér hálfónotalegan hlæ. í annars ágætri
ilal "1RU U Si>t!u Maupassants, „Ókindin í eyranu á lionum Frigga í Fagra-
f ’ llctur manna- og staðanöfnum verið snúið til islenzks vegar. Það
|,j alls ekki sett islenzkan hlæ á söguna, enda á ekki að koma íslcnzkur
hl*. 1 Crlc,idar sögur, cn liins vegar sviftir það burtu nokkru af franska
‘Cnu"', og það er til skemda. Það er vonandi, að ])essu sögusafni verði
"alúið áfrj ............
ani, enda er kunnugt, að það nýtur mikilla vinsælda.
Gnðbr. Jónsson.
^ SAGA Á FRÖNSKU. Haustið 1933 kom út i París þýðing á
jc >s So8u eftir herra Fernand Mossé, sem ég hef hvergi séð getið i is-
.• ‘ Ul" blöðum eða timaritum. En 25. októher siðastliðinn hirtist rit-
iló
>"Ur
Ul" söguna í stórblaðinu „Le Temps“ eftir André Tliérive, sem nú
CII'na heztur og frumlegastur ritdómari með Frökkum.