Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1935, Blaðsíða 114

Eimreiðin - 01.10.1935, Blaðsíða 114
474 RITSJÁ eimheiðin ugt, að fá rit muni hafa selst eins og ]ietta, en ]iað sýnir að góðar og vel frágengnar liækur eru almenningi altaf kærkomnar. Guöbr. Jónsson. Jón Magnússon: FLÚÐIR, kvæði, Reykjavik MCMXXXV. (5 kr.). Jón Magnússon er þcgar, fyrir bækur sínar Blúskóga og Hjaröir, kooi' inn i fremstu röð íslenzkra Ijóðskálda nú á tímum. Það er því gleðilag' ur viðburður i bókmentaheimi vorum, að út skuli vera komin n> Ijóðabók eftir liann, sem ekki stendur hinum að liaki. Að visu virðast nú orðið margir vera orðnir |ivi fráhverfir að lesa Ijóð, enda er það eðh' legt, fyrir aukna fjölbreytni bókakostarins, að allmargir þeirra, sem annað borð lesa nokkuð, snúi sér frekar að öðrum greinum bókmcnt' anna, og mætti þvi virðast tilgangslitið að yrkja og gefa út ljóð. En 1)0 eru „nokkrir réttlátir eftir i fsrael", eða með öðrum orðum, að ljóðelsk11 mennirnir eru ekki alveg úr sögunni, og fyrir þá er ort — og er líka ''el* að yrkja. Enda er það mála sannast, að Ijóðagerðin er sá eini þátt*11 íslenzkra nútíðarbókmenta, þar sem við stöndum jafnfætis erlendun' þjóðum, þótt stórþjóðir séu: íslenzk ljóð eru cins vel ort yfirleitt, EteS1 að efni og liúningi, eins og Ijóð með nágrannaþjóðum vorum að minsta kosti, bæði hinum stærri og smærri. Og ljóðlistin er nú, þrátt fyrir a^’ „the supreme brancli of literature" (æðsta grein bókmentanna), ein og Sir Artliur Conan Doyle nefnir hana á einum stað í ritum sinum. Bók Jóns Magnússonar hefst á löngum kvæðahálki, sem nefnist hei'á arnafninu Vigvellir. Lýsir höf. þar ýmsum ásýndum ófriðar, og eru 1)!C « cyO lýsingar margar mjög snjallar — og sjálfsagt yfirleitt réttar, ao '•n ^trío miklu leyti sem sá maður getur um dæmt, sein aldrei liefur seo sjálfur. En hér mun vera sem oftar, að ímyndunarafl skáldsins sér el1^ att betur en líkamleg sjón hversdagsmanna, sem sjálfir taka þátt 1 ‘ burðunum. Höf. ann friði og sér glögglega, liver ógn og vandræði fv 1 ííJ striði. Er altaf tímabært að i-æða og rita um strið, ekki livað sízi 1 f þvi þegar eitt hið ógeðslegasta stríð geisar og daglega berast fréttir ui út um allan lieim. Úr *r' eig‘n Seinast í bókinni er annar langur kvæðabálkur, sem heitir sögu Björns sgslumanns. Fjallar hann um mann, sem fer sínar götur og bindur eltki bagga sina „sömu hnútum og samferðamen_^ Hann er sýslumannssonur og ætlaður til auðs og upphefðar af föðui uin og frændum, en fær ást á fátækri stúlku, sem alin er upp á sV eit, en gl*sl' ber á sér aðalsmark fegurðar og göfgi. Fyrir ást sína fórnar hann ^ legum framtiðarhorfum og verður fátækur hóndi á eyðilcoti upp1 1 ^ En hann lierst sinni baráttu, djarfur og hugrakkur, og ástin svíkui ^ ekki, — hann litur að leiðarlokum glaður og ánægður yfir farinn minnist konu sinnar með þessum orðum: Bæði liorfðu i eina átt út í fjarskans veldi. Dvöldum við í sælu og sátt saman á mörgu kveldi.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.