Eimreiðin - 01.10.1935, Qupperneq 36

HVÍTABJARNAVEIÐAR í ÞINGEYJARSÝSLUM eimreiðiN
396
hann hákarlsskálm eina mikla og hugðist leggja dýrið nieð
henni. En áður en hann kom lagi á dýrið, greip dýrið skáhn-
ina úr hendi Jóns og braut hana sundur. Hljóp Jón þá og sótti
aðra skáhn og hugði nú að gæta sín betur. En það fór á sönn'
leið. Björninn greip hana, áður en Jón gat lagt hann, og braut
hana sundur. Sótti Jón þá þriðju skálmina. En alt fór á sönn'
leið. Sneri Jón frá dýrinu. Meðan viðureign Jóns og dýrsim
l'ór fram, hafði Kristján hlaðið byssuna og skaut á björninn’
en það virtist ekki hafa nein áhrif á hann. Skamt frá .niönn-
unuin var vök ein allstór í ísinn. Lagði dýrið nú af stað áleiöis
lil vakarinnar. En því sóttist ferðin seint, þar sem það var a®'
eins á þremur fótum. Mennirnir fylgdu dýrinu fast eftir me^
ópum og köllum. Höfðu sumir hákarlaskálmar í höndunun’’
en aðrir harefli. Reyndu þeir að koma höggum og lögum ,l
dýrið, en það tókst ekki, því þegar þeir gerðust nærgönguh1’
reis það upp og varði sig með heila hramminum. Enn skau1
Kristján á dýrið, en það kom ekki að gagni. Þegar dýrið koJl1
að vökinni, steypti það sér í hana og hvarf þeim félögu111,
Var þá komið fram á nótt og farið að skyggja. Fara nú veið>
mennirnir heim. Morguninn eftir, þegar hákarlaveiðararn"
komu á ísinn, lá hvítabjörninn á vakarbarminum og var dauð
ur. Var hann nú fluttur í land, gerður til og kjötið étið °v
jiótti sæmilegt. Þá var verzlunarstjóri á Húsavík Þórður GlJð
johnsen, og bauð hann Kristjáni 50 krónur fyrir feldinn. húth
Kristjáni það Iágt boð og vildi ekki selja hann því veið"
Skömmu seinna fékk hann boð frá kaupmanni á Akureyrn »
vildi hann kaupa feldinn á 120 krónur. Þegar Guðjohnse11
frétti það, bauð hann sama verð, og seldi Kristján honm11
feldinn því verði.
Svo bar til einn dag að vetrarlagi á Sandhólum á Tjörnesu
að sauðamaður gekk snemma morguns til beitarhúsa til ll
gefa sauðum. Var það unglingspiltur, Jakob 6uðniundssoJ1
að nafni. Þegar hann kom í nánd við húsin, sér hann h'*
dýr við húsið og þóttist vita, að það mundi vera hvítabjo1
Snýr hann þá þegar við og hvatar ferð sinni heim til bæjm p
segir húshónda sínum frá dýrinu. Lætur hann þegar senda
næsta bæjar, því þar voru tveir bræður, sem áttu byssur
voru góðar skyttur. Þegar ]ieir fengu orðin, búast þeiJ