Eimreiðin - 01.10.1935, Blaðsíða 48

408
BRÆÐURNIR
EIM REIÐIN'
söngvarinn, en hann reynir aö kyrja ai' öllum inætti, til þesS
að verða honum að einhverju iiði. Og — það er sem ég segi. '
þeir hafa alveg eins hljóð; menn geta tæplega varist að
í stafi yfir því, að þeir skuli syngja svo líkt.
En sé betur að gáð, þá kemur það lika á daginn, að lag1*
gamli maðurinn er í tilbót nauða líkur forsöngvaranum; þe,:
hafa eins nef, eins munn og eins höku, enda þótt hinn ekh'
sé eins og hann væri ver leikinn af lífinu. Og þá átta menn sltí
á því, að guggni, fátæki maðurinn er bróðir forsöngvarans. Og
þá lýkst Iíka upp fyrir mönnum, hvers vegna hann hjálpal
bróðurnum: Það er nú svo, að honum hefur aldrei farnast vcl
um æfina. Ólánið hefur alt af elt hann, og einu sinni varð han11
gjaldþrota og hleypti þá forsöngvaranum í vandræði með ser'
Hann veit, að það er honum að kenna, að bróðir hans helul
altaf átt svo erfitt síðan. Forsöngvarinn hefur að vísu reyfil
að koma al'tur undir hann fótunum, en það hefur ekki heppn
ast, enda er honum og hans líkum ekki við hjálpandi. Hann
hefur verið hrakfallabálkur, og svo hefur ekki verið nóg h'P
í honum.
En lorsöngvarinn hefur verið ættarlaukurinn; hinn heÞ11
aðeins þegið og þegið, en hefur ekkert átt að gefa í móti. Ha,in’
sem er berfátækur! Þú ættir að sjá kofahrófið, sem hann h>
í í skóginum! Hann veit, að hann hefur altaf verið dapurly111^
ur og þunglamalegur og aðeins bróður sínum og öðrum mulin
um til býrði. En tökum nú eftir. Núna undanfarið hefur ha,n
orðið að miklum manni, nú er það hann, sem er að enúul
gjalda. Já, ekki ber á öðru. Nú hjálpar hann bróður sínnin’
forsongvaranum, sem hefur verið ljósið og lífið og yndið h*n^
alla æfi. Hann hjálpar honum að syngja, til þess að hann
haldið stöðunni. Hann kemur ekki í kirkjuna, af því að haU
býst við, að þar verði öllum starsýnt á hann, sem sé ekh1
dökkum sjaldhafnarflíkum. En á hverjum sunnudegi 8en“
hann upp á kirkjuhvolinn til þess að gæta að því, hvort nok
kista standi á svörtu skemlunum fyrir utan dyrnar á ski1
húsinu. Og sé þar nokkur kista, fylgist hann með að gröf1111
Og þar leggur hann sjálfan sig í sölurnar í gömlu, gráu 1 - ^
unni sinni og hjálpar bróður sínum, sem á svo bágt 111 ^
syngja. Litla gamalmennið heyrir ógnarlega vel, hve illa ‘