Eimreiðin - 01.10.1943, Blaðsíða 22

294
VIÐ ÞJÓÐVEGINN
EIMREIÐIN
um loknum, þá væri skiljanlegur áhugi þeirra, en nú láta þeir
svo sem framhalds.samband sé alls ekki ætlunin.
Allir flokkar á íslandi hafa til þessa staðið saman í fullveldis-
málinu. Fulltrúar allra flokka á þingi hafa ritað undir álit
milliþinganefndar hinn 7. apríl 1943, þar sem hún leggur til,
að formleg samandsslit við Danmörku taki gildi 17. júní 1944
eða fyrr. Ályktun þessi mun vafalaust verða samþykkt á al-
þingi, og kemur hún síðan undir atkvæði allra kosningabærra
manna í landinu. Ályktunin tekur síðan fullnaðargildi, er al-
þingi hefur samþykkt hana að nýju, að afstaðinni þjóðarat-
kvæðagreiðslu. Þjóðaratkvæðagreiðslan færi því fram í síðasta
lagi í maí næstkomandi, um það leyti sem vorboðarnir eru
máttugastir yfir íslandsströndum og sumarið í nánd.
Hjalið um sjálfstæðismálið.
Vinur minn, Björn O. Björnsson, ritar um sambandsslitin i
októberhefti „Jarðar“ þ. á. og telur nauðsyn bera til að losa það
„frá hégómlegum sjónarmiðum“, eins og rétt er. En því miður
er sjálft sjónarmið hans svo hégómlegt, að hann telur það
ókurteisi og að kunna sig ekki, ef þjóðin gerðist svo djörf að
halda á rétti sínum umbúðalaust í þessu máli nú þegar. Han«
tekur til að gera konungi Dana og dönsku þjóðinni upp óbil'
girni og jafnvel hefndarhug í vorn garð, ef vér ekki látum nð
vilja sambandshetjanna í skilnaðarmálinu. Hvað eiga slíkai'
getsakir að þýða? Danska þjóðin hefur sýnt það áður, að hun
skilur sjónarmið vor, og ekki mun reynsla hennar nú hafa
dregið úr þeim skilningi. Hvað veit Björn O. Björnsson um huíí
konungs í vorn garð? Konungshugsjón hins ástsæla þjóðhöfð"
ingja Dana er voldugri og víðfeðmari en svo, að BjÖrn O-
Björnsson sé maður til að meta hana og vega. Svo mikið ei
víst, að hringlandaskapur á örlagaríkustu stundu hefur ekk*
einkennt framkomu konungs gagnvart j)jóð hans. Gæti sannai-
lega verið ástæða til fyrir þá menn, sem allt í einu vilja hlaup 1
frá yfirlýstri stefnu alþingis, sem búið er að auglýsa ölluni
heimi, að athuga staðfestu hans og þrek og taka síðan ser
fyrirmyndar. Það yrði þá ef til vill minna um „hjalið“ í sjálf
stæðismálinu á opinberum vettvangi en verið hefur undanfaiið-
Tímaritið „Helgafell“, sem hefur gelið sér óvenjulegan oið