Eimreiðin - 01.10.1943, Blaðsíða 86

358
RADDIR
EIliniiIÐIN
finnst nú einnig, sjálfstætt
mannsnafn og þýðir auðvitað
danskan mann. I þeirri ómynd,
sem Hálfdans nafn sést nú oft-
ast — Hálfdán — kemur manni
ósjálfrátt í liug dánumaöur að
hálfu, en meira ekki.
NafniS Valdimar þykir mér
Ijótt aö rita Valdemar, sem gert
er nú sem ákafast, ekki sizt í
AkureyrarblaSinu Degi, jafnvel
þótt einn góSur og gáfaSur ís-
lendingur liafi tekiS til bragSs
aö rita nafn sitt svo, aS hætti
Dana. ÞaÖ er ekki rétt eSa þjóð-
legt, að allir íslendingar, sem
bera Valdimars nafn, brenni-
merki nafnið með e, þó að eiri-
um manni yrði það á, e. t. v. i
liugsunarleysi.
Því fer fjarri, að nafnið Gizur
sé almennt ritað rétt, og sama er
að segja um nafnið Özur, og svo
eru nöfn þessi rangt beygð i of-
análag, einlcum liið síðara. Mér
er ekki vel Ijóst um þýðingu
nafna þessara, sem liæði voru
rituð (og rita bcr) með z. Mér
er úr minni fallið, livernig síra
Jón í Stafafelli þýðir Gizurar
nafn, enda sleppir liann sumum
nöfnum, nokkur virðast hafa
vafasama merkingu og jafnvel
ranga, sbr. Gyða: fjörug, væn-
leg kona f. goðborin kona. Ef
til vill cr nafnið Gizur af sömu
rót og ætti þá að ritast Gyzur.
Úr því skeri mér lærðari menn.
Um Özurar nafn cr það að segja,
að síra Jón þýðir það svo: sá,
sem andsvarar, greiður i svör-
um. Það mun vera röng þýðing,
hyggð á likingu orða. En livað
þýðir l>á nafnið? — Það er ekki
óhugsandi, að nafn þetta þýði
örn. Örninn var stundum nefnd-
ur assa ~ arnsa, ]>egar átt var
við kvenfuglinn, að því er ætla
má, og gæti Özurar nafn hafa
myndazt af því. Hugsazt gæti
líka, að forliður nafnsins væri
upprunalega At-; Atzurr = Öz-
urr, shr. Atall = Atli. Hafa þá
nöfnin Atli og Özurr sömu þýð-
ingu: atall, harður.
Loks vil ég geta þess, að ég tel
réttast að rita þessi nöfn svo:
Hlöðvir, Randvir, Ölvir, en ekki
með viðliðnum ver, eins og nú
mun oftast gert. Eg hef þótzt
komast að því, að nafnið Ölvir
þýði vínviður, og sé stytting ú*-
fornheitinu Ölviður, sem góðai'
lieimildir greina, að tíðkað hafi
verið.
Ég' sagði í 'upphafi þessa
máls, að ég hefði lesiö grein hr.
I’. St. Sú grein er vel ihyglis'
verð og orð í tíma töluð. En þa®
er eitt, sem ég hef við þá grein
að athuga. Ilann segir: Skrifa
skal: kannske, ekki kannski <>.
s. frv. Ég, sem aldrei hef verið
i skóla, hefði skrifað í hanS
sporum: Skrifa skal kann ske
s. frv. Ég hef ætlað, og ætla, að
þetta kann ske sé tvö orð í raun
réttri en ekki eitl orð, þó
venjan hafi aflagað það. En t1'1
fer fjarri, að ég haldi, að niér
geti ekki skjátlazt í þessu. tit
hef þetta aðeins á lilfinnin-