Eimreiðin - 01.10.1943, Blaðsíða 72

EIMHEIÐIN
Lágmarkskrafan til lífsins.
Smásaga eflir Dorothy Parker.
Anna og Magga örkuðu út úr testofunni, státnar á svip og
með letilegu göngulagi, eins og við átti að lokinni vinnu á
laugardegi með alla helgina fria framundan. Þær höfðu lokið
hádegisverði, þessum venjulega, með sykri, drafla, feiti og
smjöri að aðalfjörefnum. Venjan var að borða gljúpar liveiti-
brauðssneiðar með smjöri og sósu, þykkar kökur smurðar
þeyttum rjóma og vökvakenndu möndlublöndnu súkkulaði-
Svo fengu þær sér lil hátiðabrigðis sætan búðing, svolitla fitu-
steikta ástapunga með ögn af kjötseyðiskenndri, beizkri ídýfu-
Þær borðuðu brauðhleifa og iskælda rjómasnúða fyllta með
einhverju gulu sætindamauki, sem ómögulegt var að ákveða
efnin í, en sem hvorki var fast né fljótandi, einna líkast hálf-
hráðnuðum hörundssmyrsluin. Þær girntust enga aðra fæðu en
þetta og gáfu því lika engum öðrum fæðutegundum gaum. Og
hörund þessara ungu stúlkna var hvitt eins og krónuhlöð
baldurshrárinnar og þær eins mjóslegnar og magadregnar og
ungir Indíánar.
Anna og Magga höfðu verið perluvinir allt frá því fyrsta,
að Magga fékk hraðritarastarf hjá firmanu þar sem Anna vann-
Nú var Anna búin að vinna tveim árum lengur en Magga 1
hraðritunardeildinni og kaup hennar komið upp i átján doll-
ara og fimmtíu cent á viku. Mágga varð enn að sætta sig við
sextán dollara. Báðar héldu til heima hjá foreldrum sinum og
lögðu á borð með sér þar helming launanna.
Stúlkurnar sátu hlið við hlið i hraðritunardeildinni, borðuðu
saman hádegisverð á hverjum degi og fóru út saman að loknu
dagsverki. Flestum kvöldum og svo til öllum sunnudögum
eyddu þær saman. Oft voru tveir ungir menn í för með þemv
en það var ekkert hald í þeirri ferföldu kynningu, og stundum
viku ungu mennirnir tveir — og alveg gremjulaust — fvru
öðrum tveim ungum mönnum, gremja átti ekki heldur við, ÞV1
staðgenglarnir urðu varla greindir frá fyrirrennurunum —• °°