Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1943, Blaðsíða 70

Eimreiðin - 01.10.1943, Blaðsíða 70
342 L’ÓRNIR OG FÓRNARSIÐIR bimbeiðin trú, sem enn ]iá eimir eftir al' suins slaðar hér á landi, að á nýársnótt eigi að hafa Ijós í Iiverju liorni og hera fram fæðu handa huldufólkinu, sem þessa nótt flytji búferluxn, því ann- ars megi húast við ónáð þess og ýmsum skráveifum á árinu. Sums staðar í Evrópu er það siður að hella nokkrum dropum niður af drykk til fórnar, áður maður drekkur hann, hengja brauð upp í skógartrén, áður eu farið er um skóginn, til varnar fyrir skógaröndunum o. s. frv. Þannig niætti telja upp ólal dæmi úr þjóðtrú og siðum kristinna manna, sem minna á fórnarathafnir í heiðni eða eru heinn afsprengur þeirra. Skal enn minnzt á áheitin, sem um eill skeið var 'mikil- vægur þáttur í trúarlífi kristinna manna og er enn meðal kaþólskra. Sá siður kemst snemma á í kristninni að heita á helga menn sér til verndar eða hjálpar. Þannig var það al- gengt þegar á fimmtu öld að gefa dýrðlingum að launum f*t- ur eða hendur úr gulli eða silfri fyrir lækningar þeirra. Snemma voru áheitin vaxmyndir af þeim líkamshlutum, sem heilir urðu fyrir áhrif dýrðlinganna. Þessi áheifc haldast enn við á vorum tímum, þótt i breyttri mynd sé. Vér heituni a Strandarkirkju enn þann dag í dag, þegar oss þykir mikils við þurfa. Og vér fórnum reykelsi í kirkjum vorum, ]iótt líl'ð kveði að sliku í lútherskum kirkjum, eins og gert var i hm- um fornu musterum. Undir eins á 3. öld eftir Ivrist er farið að skoða kvöldmáltíðarsakramentið sem guði þóknanlega l'órnarmáltíð með ósjálfráðum sákramentislegum áhrifum a alla þá, er hennar neyttu,1) og alltaf hefur fórnaratriðið raðið miklu í altarissakramentinu og gerir enn þann dag í dag, að ógleymdri friðþægingarkenningu kristninnar. Hvort fórna * athöfnin telst kristin eða heiðin athöfn, skiptir þá heldur ekk1 miklu máli. Vér höfum séð, að hana er að finna í öllum truai- brögðum, allt frá forfeðradýrkun og l'jölgyðistrú frumþjáð' anna upp í eingyðistrúarhrögðin, svo sem kristindóminn. H1|U liyggist á meðvitund, sem er sameiginleg fyrir allt mannkj'11 á öllum tímum, um að hægt sé fyrir fórnina að verða þai1- takandi í eiginleikum guðdómsins, komast í samfélag V1 hann. Og ])að er þráin eftir fullkomnun, sem jafnframt með 1) Sjá Jón Helgason: Almcnii kristnisaga I, lils. 151—152.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.