Eimreiðin - 01.10.1943, Side 75

eimheiðin
LÁGMARKSKRAFAN TIL LÍFSINS
317
Mitggíi lck af þeirri alvöru, sem við átti, og stumium svo, að
út yfir tók. Eini skugginn, sem nokkurn tíma féll á vináttuna,
var sá, er Anna auglýsti, að það i'yrsta, sem hún ætlaði að fá
sér út á milljónina, væri kápa úr silfurrefaskinni. Það var
eins og Möggu hefði verið gefið utan undir. Og þegar hún náði
andanum, hrópaði hún upp yfir sig, að hún skildi ekkert i,
hvernig Anna gæti látið sér detta annað eins í hug' — kápu úr
silfurrefaskinni, svo algenga flík og ómerkilega! Anna varði
sinn smekk og vildi ekki heyra, að kápur úr silfurrefaskinni
vaeru svo sérlega algengar. En Magga hélt fasl við sinn keip og
bætti því við dálítið óðamála, að allar stúlkur ættu kápur úr
silfurrefaskinni og hún skyldi aldrei láta sjá sig í-slíku, hvorki
lifandi né dauða.
Næstu daga voru stúlkurnar ekki eins vingjarnlegar hvor við
aðra, þótt þær hittust eins og áður, töluðu minna.saman og af
Rieiri varúð en áður, og leikurinn í'éll niður uin hríð. Svo var
það einn morgun, er Anna kom á skrifstofuna, að hún gekk
i'akleitt lil Möggu og sagðist hafa séð sig um hönd. Hún ætlaði
ekki að kaupa kápu úr silfurrefaskinni fyrir nokkuð af millj-
óninni. Undireins og hún fengi arfinn, mundi hún velja sér
kápu úr minkaskinni.
Magga lirosti og ljómaði öll í framan. ,Þetta líkar mér,“
S:,ttði hún, „nú hefurðu gert rétt! “
Og nú reikuðu þær mn Fimmtu götu og léku leik sinn að
»ýju. Það var einn þessara heitu og mollulegu septemherdaga,
se,n fólkið forðast, og rykið þyrlaðist í golunni. Fólk riðaði
11 Cótunum, og.sumum lá við yfirliði, en þær báru sig vel, stik-
uðu, háar og heinvaxnar, beint af augum, eins og sómdi ung-
11111 Riilljónaerfingjum á aftangöngu. Það var éngin þörf á því
:,ð taka lengur leikinn upp frá byrjun, heldur sagði Anna tor-
íwálalaust:
),Jæja þá. Þú erl nú búin að fá milljónina. ótg hvað er svo
það fyrsta, sem þú ætlar að fá þér?“
>,Það fyrsta, sem ég fæ mér, er kápa úr minkaskinni, sagði
Mí,gga, en áherzlulaust eins og hún vælri að gefa gamalt svar
\ið tyrirfram vitaðri spurningu.
”Já, það er alveg rétt,“ sagði Anna, „Þú færð þér eina þessa
gljásvörtu minkaskinnkápu.“ En hún svaraði eins og hálf utan