Eimreiðin - 01.04.1947, Síða 75

EIMREIÐIN
Leiklisiin.
Leikfélag Reykjavíkur: Bærinn okkar. —
Ærsladraugurinn. — Alfafell.
Leikkvöld Steingerðar Guðmundsdóttur.
Einkunnarseðill vetrarins.
Lítið fór fyrir íslenzku leikrit-
unum á liðnu leikári. Þau eru
ekki í handraðanum hjá Leikfé-
'agi Reykjavíkur. Neðan af kistu-
botni voru sótt þrjú sýnishorn
kóðra íslenzkra leikrita til minn-
ingar um hálfrar aldar starf, og
1-étt i lok leikársins var tekinn
td sýningar fyrir börn snotur, lít-
iL sjónleikur eftir skáldið Óskar
Ljartansson, þetta var allt og
sumt. Hins vegar fengum við að
s.iá þrjá engilsaxneska leiki, einn
frá Englahdi, tvo frá Bandaríkj-
unum. Fjarri sé mér að gera lítið
ur engilsaxneskum leikritum, en
er þetta ekki einum of mikið, er
þetta að gæta hagsmuna íslenzkr-
ar leikmenntar?
A eftir afburðagóðum gaman-
leik O’Neills: Ég man jtá tíð, kom
sjónleikur eftir samlanda hans,
Thornton Wilder, Bærinn okkar.
Leikritið er eins konar fyi'irlestur
nieð lifandi sýnishornum úr dag-
lega lífinu í amerískum smábæ,
en mn í lestuiinn skotið borgara-
'egum athugasemdum um eilífðar-
niálin: Einhvers konar tilraun til
aó lýsa homo sapiens eftir ein-
ennum hjá staðbundinni tegund,
L’masettri um og eftir siðustu
a'damót. Eftir öllum sólarmerkj-
um hefur tilraunin tekizt annars-
staðar, en hér fór hún fyrir ofan
garð og neðan, m. a. vegna þess,
að bærinn okkar heitir Reykjavík,
en ekki Grovers Corners. Ef til
vill hefðu hinar góðu hliðar leiks-
ins notið sín í staðfærðri þýðingu.
Eins og hann var sýndur, bar mest
á veikari hliðunum, tilfinninga-
semi og heldur grunnfærum stól-
ræðutón. Afstaða höfundarins til
leiksviðsins er einkennileg. Fyrst
sparar hann sér að verulegu leyti
þá fyrirhöfn að skrifa leikrit, þar
sem hann notar skýringargreinir
leikstjórans til eyðufyllingar, en
síðan sparar hann leikhúsunum
því nær alla notkun leiktjalda.
Þetta setti heldur en ekki svip á
leikinn í Iðnó, þrumulostnir störðu
menn á leikkonur þurrka sér um
hendurnar á tómu loftinu, þar sem
ekkert var handklæðið, og hús-
bændur sötra kaffi úr ímynduðum
bollum. — Leikendur lögðu sig í
framkróka til að gera viðfangs-
efninu skil, flestir með ánægju-
legum ái-angri, einkum hinir yngri.
Mest mæddi á leikstjóranum,
Lárusi Pálssyni, þar sem staða
hans útheimti, að hann væri allan
tímann fyrir augum leikhúsgesta,
ýmist með útskýringar sínar eða