Eimreiðin - 01.07.1948, Qupperneq 41

eimreiðin
VEGANESTIÐ
201
En Fiski-Gvendur sagði ekki neitt. Hann var steinsofnaður.
Það var komið rjómalogn, var ekki til neins að vera að lialda
í stjórnvölinn á Maríu, þó að maður gerði það. Annars lilaut nú
minn tími að fara að verða búinn. Nú, jæja, — það leit helzt út
fyrir, að eitthvað byggi í móðunni þarna í vestrinu. Það stæði
þá ekki lengi, lognið, yrði svo sem hagstæður byr, kæmum inn
6eint í kvöld. En hérna liafði nú annars stundum þótt gerlegt að
reyna fyrir fisk — og það einmitt upp úr stærstum straum og
uni þetta leyti árs, var reglulega upplífgandi að draga hér göngu-
fiskinn, nýrunninn sprotafisk, sem lét eins og spilvitlaus á
önglinum!
Hvað var um að vera hjá Litla manninum? Hann skældi sig
ógurlega, ranglivolfdi augum, skotraði þeim og skyggndist um,
klóraði sér í hárlubhanum og ók sér öllum. Skrattalega hafði
Eonum líkað þetta hjá Fiski-Gvendi — þetta æði, þetta forsjár-
leysi, til hvers sem það kunni nú að eiga rætur sínar að rekja.
Skyldi hann ennþá vera að ergja sig yfir því?
Nú vék hann sér með hægð að mér, lagði höndina á stjórn-
völinn:
'— Farðu frain á lúkargatið og segðu vaktinni að koma upp.
^ ertu ekki að gjalla það, og biddu piltana að hafa ekki mjög
hátt. Ég held það sé varla gustuk að vekja hann Gvend okkar,
smánina!
Ég horfði andartak á Markús. Nei, það varð ekki séður út úr
honum neinn djöfuldómur. En liann hlaut þó að ætla að — ?
Ætlarðu að láta liala niður?
~ Heyrðirðu ekki, livað ég var að skipa þér? murraði haim-
argur.
Bölvað ergelsi var í karlinum! Ég lientist fram þilfarið og
8takk liöfðinu ofan um klefagatið:
Stýrimaðurinn biður ykkur, piltar, að koma strax upp!
sagði ég mun lægra en ég var vanur, þegar eins stóð á. — Og
hann bað mig að taka það fram við ykkur að vera ekki með
nemn hávaða — ég held vegna lians Gvendar.
Hásetarnir liöfðu sofið fram á hendur sínar, þar sem þeir
húktu á bekkjunum. Nú litu þeir upp, Höskuldur gamli og.
^on á Hrynjanda.