Eimreiðin - 01.07.1948, Síða 48

'208
VEGANESTIÐ
EIMREIÐIN
heyrðist framan af bógnum. Ég leit þangað, og sjá: Þarna kom
Fiski-Gvcndur allsber, skelfingar- og óðagotssvipur á andlitinu.
Hann var jafnvel berfættur, en með sinn tréskóinn í bvorri hendi.
Hann stiklaði aftur að skipsbátnum, þreif þar blífðarsvuntu sína
og vettlinga og bljóp síðan, herðalotinn og svo nakinn sem fra
móðurlífi, aftur að Ivftingarþakinu og því næst að vaðbeygjunni
sinni. Hann þreif allmargar hankir af færinu sínu upp af þoll-
inum og fleygði þeim á þilfarið, greip síðan öngulinn og lóðið,
blunkaði lóðinu niður, en tannaði í skyndi fiskinn innan úr
roðinu á steinbítsbeitunni, sem var á önglinum. Svo fleygði liann
öngli og lóði eins langt út frá skipinu og liann gat dregið því,
þreif svuntuna af lyftingarþakinu og batt liana á sig, smeygði
sér í klossana og setti upp vettlingana, greip fiskibnífinn og leit
í eggina, en lagði liann síðan á lyftingarþakið -— og því næst tók
bann grunnmál, strax fiskur á. Og Fiski-Gvendur dró og dró,
bafði eins langt á milli handanna eins og lengd liandleggjanna
leyfði — og bar þær svo ört, að furðu gegndi. Svo slengdi bann
inn stútungsfiski — og um leið livíslaði liann út á milli saman-
bitinna tanna:
— Segi það bara -— já! Hnykkur á já-inu.
Þá skellti Ari Dagbjartur upp úr, sá stillti maður.
En þeir voru að verða verklausir, Höskuldur og Markús.
Ásjónurnar á þeim — ef þar gat ekki að líta galdramannslegar
grettur, þá get ég ekki gert mér í hugarlund, hvernig ægisvipur
slíkra svartlistarmanna mundi liafa verið.
Svo frá Jóni á Hrvnjanda:
— Skgifað stendug: Guð skapaði manninn í sinni mynd, en
gáið að því, bgæðug, að láta það ekki gega ykkug tgúgagveika að
skoða liann Fiski-Gvend!
— Ha? Ég á ekki orð til í eigu minni — ha? Og Höskuldur
gamli vék sér til, sneri næstum baki að Gvendi — og tók svo
á ný að liamast við færið.
Og nú voru það lieldur augu, sem Litli maðurinn renndi til
mín á bak við þá, Höskuld og bera manninn.
En Fiski-Gvendur leit bvorki til hægri né vinstri. Magrir hand-
leggirnir gengu eins og bullustengur í gangvissri vél, hver sin og
liver vöðvi í liinum boraða skrokk herptist til hins ýtrasta '
eða þá slaknaði ótrúlega skvndilega — allt eftir því, hvert átakið