Eimreiðin - 01.01.1953, Blaðsíða 54

42
FUNDUR PÁSKAEYJAR
EIMREIÐIN
ilja, að þau héngju í löngu bandi. Á höfðinu bera þau körfu og
er hrúgað í hana hvítmáluðum tinnumolum.*
Okkur var það óskiljanlegt, hvernig fólk þetta fór að því að
elda mat sinn, því að enginn okkar varð var við, að það hefði
nokkra leirpotta, pönnur eða ker. Hið eina, sem við komumst
að, var að við sáum það grafa holu í jörðina með höndunum,
leggja þar niður í stærri og smærri tinnumöl (því að aðra stein-
tegund sáum við ekki). Svo safnaði það saman þurru rusli á
jörðinni, lagði það ofan á mölina og kveikti í því; eftir stutta
stund færði það okkur soðna fugla að eta, mjög þrifalega vafða
í reyr, hreina og heita.
Enda þótt við sýndum þeim þakklæti okkar með ýmsum
merkjum, höfðum við nóg að gera við að líta eftir mönnum
okkar, til þess að halda uppi reglu meðal þeirra og að koma í
veg fyrir, að þeir dirfðust að móðga nokkurn, einnig ef til mis-
klíðar kæmi, að ekki yrði ráðizt á þá að óvöru. Eyjarbúar sýndu
okkur að vísu öll merki vináttu, en reynsla annarra hafði kennt
okkur það að treysta aldrei Indíánum mn of, eins og rækilega
er sagt frá í dagbók Nassau-flotans, sem missti 17 menn við eitt
tækifæri vegna misskilinnar hjálpfýsi innfæddra manna á Terre
de Feu (Tierra del Fuego).
Við gátum ekki gert neina nákvæma eftirgrennslan, en álykt-
uðum, að niðri í moldinni hlytu að vera stórir tinnusteinar,
holir innan, sem væru með vatni í. Þegar eyjarskeggjar sjóði
mat, þekji þeir vatnið steinum, kveiki upp eld á þeim og soðni
svo fæðan vegna hitans, sem leggur niður, unz hún verður
meyr.
Það var mjög eftirtektarvert, að af kvenfólki sáum við ekki
annað en tvær eða þrjár gamlar konur. Þær báru klæðnað, sem
náði frá mitti og niður fyrir hné, og öðru plaggi var sveipað
um axlirnar, svo að hörundið á hinum lafandi brjóstum þeirra
var bert. En ungar stúlkm: og telpur var ekki að sjá innan um
hópinn, svo að maður varð að ætla, að vegna afbrýðisemi hefðu
*) Lýsing Roggeveens á líkneskjunum virðist sýna það, að liann hafi
aldrei komið alveg að neinu þeirra, heldur aðeins séð þau úr nokkur hundruð
metra fjarlægð. „Karfan", sem hann getur um, hefur eflaust verið einn af
hinum kórónumynduðu hólkum úr móbergi, sem settir eru ofan á mörg af
líkneskjunum.