Eimreiðin - 01.01.1953, Blaðsíða 91

EIMREIÐIN
RITSJá
79
jóðin eru öll rímuð, eins og tekið
r fram í heiti bókarinnar, og meira
segja allvel rímuð. Atómljóðin
W'imuðu eiga erfitt uppdráttar á ís-
andi, eins og jafnan áður, hjá þeim
Un®u emnig. Örímaða ljóðið vekur
i enduróm í islenzkum hjörtum.
Hrafnamál er nafnið á ljóðabók,
em ungt skáld, Þorsteinn Valdimars-
!°n’ sendi frá sér fyrir síðustu jól. 1
enni eru nokkur kvæði, sem gefa
j? 31 v°nir, svo sem kvæðin: í júni,
s° a|j<)s> fngi Lár, Söknuður og Heim-
Pe i- Er hér viða komizt vel að orði
jf skýrri mynd brugðið upp með ör-
anm orðum. En slíkt er góðs viti.
. tur á móti slær út í fyrir höfund-
num í sumum kvæðanna, þar sem
lr i heimspekilegum heilabrotum,
em enda í mærðarfullri langloku
m allt og ekkert. Þarna eru kvæði
l^'iðfelUnnm þjóðvísnastil með við-
gum í anda vikivaka. Svo er um
* Jð I Álfahvammi, sem byrjar
Sv°na:
Árdegi;
Di
s kom ég í Álfahvamm.
t inskis var að sakna né kvíða.
rennur fijétið um dalinn fram.
iðurinn barst með blæmun
upp til hlíða.
y.gtta er snoturt kvæði. Það er efni-
R( tU!' 1 ilessum unga höfundi, og ekki
eg lokið þessum linum svo, að ég
Ipnnist eftur á ævintýrið um
j^ga ^ar- Kvæðið er vafalaust um
^ ga tónskáld Lárusson, sem átti
á8ana a Vopnafirði um allmörg ár,
u Ur en hann lézt. Sjálfur er höfund-
j ,nn sengelskur Vopnfirðingur. Ingi
er ævisaga í sex setningum og
mr þó allt, sem þarf. Þessar sex
setnmgar eru svona:
Svanur ber
und bringudúni
banasár.
— Það er ævintýrið
um Inga Lár.
Tærir berast
úr tjarnarsefi
tónar um fjöll.
— Heiðin töfrast
og hlustar öll.
Sumir kveðja
og siðan ekki
söguna meir.
— Aðrir með söng,
er aldrei deyr.
Þeir, sem þekktu Inga Lár, finna
bezt hve hér er vel komizt að orði.
1 fölu grasi heitir nýútkomin ljóða-
bók eftir Jón Jóhannesson, og satt er
það, fölleit eru kvæðin flest. Höfund-
urinn leitar sér stundum stórra við-
fangsefna, en færist þar meira í fang
en hann er maður til að ráða við.
Bezt tekst honum, þegar hann yrkir
mn æskustöðvarnar við Breiðafjörð,
en þaðan mun hann ættaður.
Bráðum vagga bjartar nætur
blómi þinu, föla jörð,
flýgur lóa senn um sveitir,
senn er vor um Breiðafjörð.
Svo byrjar kvæði um vorið þar vestur
frá. Og þannig hefst eitt breiðfirzkt
skammdegisl j óð:
Nú dreymir strönd við dimman hljóm
sitt dána gras, sin föllnu blóm,
og bláan sand og bleikan völl
nú byrgir vetur kaldid mjöll.
Sv. S.