Eimreiðin - 01.01.1954, Blaðsíða 32

12
VIÐ ÞJÓÐVEGINN
eimreiðin
Breta gagnvart íslendingum í fiskifriðunarmálinu og er því fróð-
leg fyrir okkur.
Síðan er því lýst, að líklega muni íslendingar draga eitthvað
úr sínu „síðasta orði", sem brezka stjórnin tók á móti í apríl
1953, þar sem því er lýst yfir af íslendinga hálfu, að þeir séu
reiðubúnir að leggja málið fyrir Alþjóðadómstólinn í Haag, ef
aflétt verði löndunarbanninu. Þeir halda víst, að þeir geti látið
sér nægja þá markaði, sem völ er á, að minnsta kosti í tvö ár
enn. En um það efast höfundurinn og telur heimskulegt að van-
meta jafn dýrmæta og óbætanlega sölumöguleika og brezki mark-
aðurinn hafi að bjóða. Jafnvel þó að brezka stjórnin féllist á, að
málið færi fyrir dómstólinn í Haag, þá myndi málarekstur þar
taka svo langan tíma, að íslenzkur fiskur yrði gleymdur í Bret-
landi, týndur og tröllum gefinn, um það leyti að dómur félli.
En er nú ekki ástæða til þess fyrir Breta að taka tillit til þess,
að fiskur er eina verulega útflutningsvaran, sem íslendingar eiga
til þess að kaupa fyrir þær nauðsynjar, sem hverri þjóð er þörf
á til þess að geta lifað? Þessari spurningu svarar höfundurinn
svo:
„Það er óþarfi að spyrja svona í Bretlandi, þar sem hver máls-
metandi maður er dag hvern að leitast við, frammi fyrir sjálfs
sín samvizku, að finna upp ráð til þess að hjálpa bágstöddum
þjóðum. Reynsluleysi í stjórnkænsku („diplomacy") hefur komið
íslendingum til að taka ákvörðun, sem útilokar öll viðskipti."
Það þarf ekki að taka fram, að höfundurinn er hér ekki að
gera að gamni sínu, honum er fullkomin alvara. En það má höf-
undurinn eiga, að hann er algerlega á móti þeirri tillögu, sem
komið hefur fram, að Bretar sendi togaraflota sinn inn í íslenzka
landhelgi undir vernd brezkra herskipa. Honum finnst ekki ná
nokkurri átt, að brezki flotinn fari að leggja til atlögu við þjóð,
sem sé helmingi fámennari en Grimsby.
Að lokum segir höfundurinn, að íslendingar verði að gera sér
Ijóst, að það sé ekki í óhag nokkrum brezkum manni, þó að ís-
lenzkur fiskur sé bannfærður þar í landi. Bretland getur verið
algerlega án hans. Aðrar erlendar þjóðir keppa að því að ná í
brezka markaðinn, og þær eru velkomnar, ekki sízt Þjóðverjar.
En ísland þarf um fram allt á brezka markaðnum að halda. Þess
vegna á ísland að endurskoða gerðir sínar í málinu, færa tak-
markalínuna inn aftur, í stað fjögra sjómílna línunnar frá yztu
annesjum, eyjum eða skerjum og þvert fyrir minni flóa og fjarða,
svo sem ákveðið er með reglugerðinni frá 19. marz 1952.