Eimreiðin - 01.01.1954, Síða 44

24
ÖRFLEYGAR STUNDIR
EIMREIÐIN
Mínúturnai' líða. Vindlingarnir eru útbrunnir. Föngunum
er orðið hrollkalt eftir svitabaðið. Fyrii’liðinn réttir úr sér,
stendur beinn og skipar fyi’ir: „Fangarnir raði sér upp með-
fram gröfinni! Skotliðar, verið viðbúnir!“ Jóhannes hrekkur
við. Nú er ekki lengur um að villast. Þeir ætla að skjóta
Villa og alla félaga hans. Jóhannes reynir að skríða undan
barðinu. Hann ætlar að grátbæna fyrirliðann um vægð. En
hann getur hvorki hrært legg né lið, aðeins starað og heyrt
allt, sem fram fer.
I tunglsbirtunni, sem nú er meiri en áður, sér hann skot-
liðana í röð og fangana gegnt þeim við gröfina. Þeir skjálfa,
— og það er ekki eingöngu af kulda. Nábleikar, sinaberar
kjúkukrumlur dauðans eru að hremma þá. Síðustu augna-
blikin eru hræðilega nálæg og óumflýjanleg. Ó, að mega
lifa, þó að ekki væi’i nema einn dag í viðbót, já, eina klukku-
stund enn-----------, fá að grafa aðra gröf í freðna jörðina,
áður en horfið yrði inn í eilífðina. Guð, vertu okkur líkn-
samur! Gefðu okkur fáeinar örskotsstundir enn---------------!
,,Þið þarna!“ öskrar fyrirliðinn. „Standið kyrrir í röð-
inni----------. Skotliðar, — tilbúnir!”
En aftur riðlast fylking fanganna. Sumir standa í hnipri
með hendur fyi’ir andliti, eins og þeir búist til varnar gegn
höggi, aðrir falla á kné. Reijonen gamli einn stendur tein-
réttur og horfir rólegur á skotliðana. Villi stendur líka upp-
réttur, en felur andlitið í höndum sér.
Fyrirliðinn er orðinn reiður og öskrar: „Getið þið ekki
látið þá standa kyrra og fengið þá til að vera rólega. Guð
veit, að þetta er enginn barnaleikur fyrir okkur held-
ur----------.“
Reijonen þrífur í hálsmál þeirra, sem fallið hafa og hjálpar
þeim á fætur. Villi kemur honum til aðstoðar. Og Juvonen
spyr: „Ættum við ekki að syngja?“
Svo hefur hann sönginn. Reijonen tekur undir með sinni
djúpu rödd. Hljómfall söngsins töfrar þá. Þeir troða jörðina
í takt, alltaf í sömu spoi’um. Þeir máttlitlu taka einnig undir,
og allir kyi’ja þrjóskulegir:
Gott og vél, við göngum þá til Niflheims
og gefumst trauðla upp í hildarleik ....