Eimreiðin - 01.01.1954, Side 83

EIMREIÐIN
MÁTTUR MANNSANDANS
63
Utan og ofan við meðvitund einstaklingsins. Frá þessari æðri
uppsprettu streymir í sifellu kraftur andans og úthellist yfir
það tilverusvið, sem við lifum á, og það er undir því komið,
hve opin við erum fyrir þessari úthellingu, hvort eða hversu
uiiklu við getum veitt móttöku af hennar blessunarríka krafti.
Eins og ungbarnið þroskast frá bernsku til æsku og síðan til
fullorðinsaldurs, þannig öðlast andi vor æðri hæfileika með
vaxandi þroska og getur með þeim stjórnað og þjálfað líkam-
ann, gert hann að mikilvægu tæki í þjónustu hins æðsta, full-
konmu tæki, sem starfi í samræmi við kröfur andans, en dragi
hann ekki niður.
Sé þetta samræmi í athöfn líkama og sálar, verður starfið
auðvelt og lífið létt, við verðum full áhuga og eldmóðs og berum
1 brjósti ást og virðingu fyrir öllu, sem lifir og leitar í ljósið
umhverfis okkur. Svo er hamingjunni fyrir þakkandi, að til er
fjöldi fólks, sem lifir lífinu í þessum anda, og hin heilsuvekjandi
ahrif þess á umhverfið verða aldrei nógsamlega vegsömuð. En
svo er líka til fjöldi fólks, allt of mikilli fjöldi, um það munu
lesendurnir mér sammála, sem hafa eymd og óánægju að föru-
Uautum, og valda eymd og óánægju öllum þeim, sem þeir um-
gangast. Þetta fólk þarfnast daglegs skammts af því kryddi fyrir
salina, sem læknar öll mein. Þetta krydd er einfalds eðlis og
gert af tveim þáttum, sem allir eiga einhvern vott af. Þetta
tvennt er ímyndunaraflið og viljinn. f þessu tvennu er fólginn
sa máttur, sem gert getur kraftaverk, enda hvort tveggja guð-
legs eðlis.
ímyndunaraflið er frjálst. Því verða engin takmörk sett, hvorki
af umhverfi því, sem við lifum í, né stöðu okkar í þjóðfélaginu.
Engin utanaðkomandi öfl fá hamið það. Þar sem það er, eigum
við yfir sköpunarafli að ráða. Þær myndir, sem ímyndunaraflið
skapar, getur viljinn magnað og gætt lífsorku, svo að úr verði
fullkominn veruleiki. Enginn eiginleiki mannsins er mikilvægari
en ímyndunaraflið, mátturinn til að móta í huganum framtíðina
°g gera að veruleika.
Maðurinn er fjötraður í því umhverfi, sem hann sjálfur skap-
ar sér. Þetta er óhagganleg staðreynd. Við erinn bundin þeim
takmörkunum, sem við sjálf setjum okkur: lifum í því andlega
andrúmslofti, sem við sjálf sköpum okkur með eigin ímyndunar-