Eimreiðin - 01.01.1954, Síða 85

eimreiðin
MÁTTUR MANNSANDANS
65
löngun til að stjórna athöfnum sínum og beina að göfugu marki,
til þroskunar sjálfum honum og mannkyninu í heild. Ég vona,
að ég hafi bent á hvernig sálarfrasðin geti komið að notum við
að ná þessu marki. Mannshugurinn er óþrotlegt rannsóknar-
efni í þessu tilliti, af þeirri einföldu ástæðu, að hann er brot
af opinberun alheimsandans hér á jörð. Ef þú þráir að verða
frjáls í æðsta skilningi þess orðs, þá verðurðu að skilja þann
sannleika, að þú sjálfur, þinn innri maður, þitt eigið ego, er
ekki aðeins stjórnandi líkama þíns, heldur einnig huga þíns
°g sálar.
Sú hugsjón, sem þinn innri maður magnar, verður að veru-
leika í sálarlífi þínu. Með mætti viljans gerir þú hugsjónina
að staðreynd í heimi skynjananna. Það má líta svo á, að alheims-
andinn sé á þessari stundu og á öllum tímum að vinna þrot-
laust að sömu áætluninni, þeirri, að gera hugsjónina að veru-
leika. Sú hin fullkomna hugsjón er til orðin í vitund guðs og
borin fram af vilja hans lil að opinberast. Út frá þessu sjónar-
niiði vil ég hasla sálarfræðinni völl innan þeirra vísinda, sem
eg nefni hina himnesku, konunglegu iþrótt.
Fyrir nokkrum áratugiun lét höfundur þessarar bókar hljóð-
úta nokkrar ávarpsgreinir með tilheyrandi tónlist, til leiðbein-
tngar í þeim efnum, sem hér hafa verið rædd.*
Lífið byrjar þar, sem bókum lýkur. Líf þitt tekur að blómg-
ast og bera ávöxt, er þú lest þessi lokaorð og leggur þér á hjarta
það grundvallarlögmál réttrar hugarstarfsemi, að orka magnast
af hugsun. Varastu að bera öfund í brjósti til nokkurs manns,
því að öfundin er undirrót hins illa og kemur jafnan þeim í
koll, sem elur hana með sér. öfundin er eins og eitruð sníkju-
jurt, sem vefst að meiði kærleikans, kæfir vöxt hans og veldur
visnun í rót hans. Kærleikurinn getur ekki dafnað meðal ann-
arra en jafningja. Grimdvallarlögmál fyrir farsælu samlífi mann-
anna er glaðlyndi og góðvild, sjálfsvirðing og samúð, einlæg
virðing og velvild allra gagnvart öllum.
Bók þessari er nú að ljúka, en láttu hana verða þér hvöt til
að byrja nýtt líf og þroska þau duldu öfl, sem með þér búa og
* Ávörp þau, sem hér um raeðir, er að firina í greinaflokknum Svefnfarir,
sem birtist í Eimreiðinni 1938—1939, sjá Eimr. 1939, bls. 116—118.
5