Eimreiðin - 01.05.1961, Síða 60

148
EIMREIÐIN
Það var ekki efnt til söfnunar eða
samskota. Hins vegar var kirkjan
flutt orðalaust inn í fjörðinn að
Hvanneyri árið eftir. — Og svo er
Siglufjörður afskekktur, að Björn
Jónsson annálaritari á Skarðsá í
Sæmundarhlíð, sem er um fertugt,
er slys þetta verður, geiur þess að
engu í annál sínum, og er þar þó
nákvæmlega tíundað rnargt, sem
smávægilegra verður að telja. Ann-
ála sína ritaði Björn að rnestu und-
ir handarjaðri Þorláks Skúlasonar
biskups að Hólum í Hjaltadal. Nú
værum við um tvo klukkutíma að
skreppa lieim að Hólum frá Siglu-
firði. En Siglufjarðarskarð var
erfiður farartámi, enda var það
ennþá óvígt, og fjandi sá, er þai
sat jafnan fyrir ferðafólki í loft-
anda líki, lék lausum hala, hrellti
ferðamenn á margan hátt og drap
þá jafnvel. Það var ekki fyrr en
rúmri öld síðar, eða 1731, að
Skarðið var vígt af Þorleifi Skafta-
syni prófasti ogskólameistara,stjúp-
föður Skúla Magnússonar land-
fógeta. — En lengi hefur þessi fá-
tæka annesjabyggð verið að ná
sér eftir þá blóðtöku og það reið-
arslag, sent hún varð íyrir aðfanga-
dagskvöld jóla árið 1613. Siglfirð-
ingar guldu sem sé flutning kirkj-
unnar inn í fjörðinn með lífi sínu.
III.
Við höfum setið lengi á brún-
inni. Það kular örlítið, og það er
snjóskafl í gili einu ofarlega í Nes-
núpnum hinum megin fjarðar. Við
stöndum á fætur og göngum norð-
ur brúnina. Skálin er fallega græn
eins og l'orðum, og norður með
brúninni rennur lítill lækur 1
grónu gili. Einu sinni var hanij
stíflaður, og smástrákar busluðn 1
pollinum í heitri sumarsólinni °r
tíndu krækiberjavísa og hlupu uiu
móana fáklæddir. Og marga fei®
ina fóru þeir upp á hól einn olai'
lega í Skálinni og báru byrðau
Flestir héldu á spýtum, nögluffl °S
áhöldum, þeir stærstu og sterkustl1
á allstórum plönkum og trjaiU-
Sjálfsagt hafa byrðarnar veii
skoplega litlar, en ferðirnar ui'ðn
því fleiri úr bænum og upp á n°
þennan efst í Hvanneyrarskál-
jtar reis af grunni timburkofi ekkj
alllítill að þeirra dómi, ef til v) ,
1 • J
eina lrúsið, sem reist hafði verm
Hvanneyrarskál. — Allt í einu el
um við komnir að ánni, Strák*1
hyrna gnæfir í norðri, og að bak1
okkar rís Hafnarfjall með harnra
stalla sína eins og jrrep upp á efstl‘
brúnir. Þetta er ekki stór á, eI)
hún sá Siglufirði fyrir rafoik11
frá 1913, þar til Skeiðsfossvirkj1'11
in var íullgerð á fimmta tug þe55
arar aldar. — Enn verður okku'
gengið fram á brúnina. Tveir ba^
ar eru á leið inn fjörðinn, og 13‘11
er stórt skip fyrir utan SigluneS
Og það er sem bregði fyrir leiftUl
sýn í hugum okkar: Siglufjörð1*1
fyrir tæpum hundrað árunu
Eyrin er að mestu óbyggð,
og hlíðin og hólarnir ofan '1,
hana. Þó standa nokkur hus
þyrpingu sunnanvert á miðri e>
inni. Það eru aðallega verzlun3’
og geymsluhús. Eitt þessara bús‘
stendur enn, svokallað Ytral'U^
reist 1861, nú Aðalgata 23. NeÚs
á eyrinni eru hjallar og sjóbúÖ'1