Eimreiðin - 01.05.1961, Síða 66

vö ópc&nók ijó&
Eftir
Federico Garcia Lorca
Draumur
Lagði ég upp í langferð.
Bar mig burkur.
Afi gamli kom þar að
og svo kvað:
Veit ég þar er vegur þinn.
Vegur! æpti skuggi minn
í förumannsgerfi.
Er sá úr gulli ger?
sögðu klæði mín.
Lokkandi söng álftakóngur:
Fylgdu mér á heiðar fram.
Naðra læsti tönnum tveim
í falcl á mínum förukufli.
Þreyttur bæði og vegarvilltur
eg til himins augum renndi.
Rósirnar eru að leiðarlokum
samar þeim, sem finn ég fyrst.
Hverfðist allt í þokuþykkni
lifandi hold og morgundögg.
Fararskjótinn furðulegi
flutti mig um velli rauða.
Þá bað mig hjarta mitt
að skilja sig eftir.
Og ég lét það eftir liggja
opið þótt ég bæri sár.
Fór þá að nótt
skuggaleg og hrukkótt.
Glóðu í myrkri geitaraugu
lýstu veginn bláum bjarma.