Eimreiðin - 01.05.1961, Side 68

Minningar um Gustaf Fröding
Eftir Selmu Lagerlöf.
Þegar ég var um tvítugt, bjó
verksmiðjueigandi, Bengt Fröding
að nal'ni, á einu hinna gömlu höfuð-
bóla1) skarnt frá heimili mínu,
Márbacka í Vermalandi. Dóttur
átti hann, er Sigrid hét, og var hún
jaínaldra mín að kalla. Sigrid Fröd-
ing varð tíðrætt um Gustaf, frænda
sinn, er gekk þá í latínuskólann í
Karlstað. Hún bar mál í það, hve
gáfaður hann var og fríður sýnum
og hve furðulega létt honum var
um að yrkja, og lnin þóttist þess
fullviss, að hann yrði eitt af önd-
vegisskáldum vorum, er fram liðu
stundir.
Ég trúði vinkonu minni eins og
nýju neti, unz það bar við dag
nokkurn, að ég hitti skólabróður
Gustafs Fröding og talið barst að
hinu upprennandi skáldi. Hann
vildi alls ekki fallast á, að Gustaf
væri skarpur. í skóla skaraði hann
einungis fram úr að leti og sljó-
leika. Því væri að vísu ekki að neita,
að hann væri vel að sér í sögu,
enda var luin eina námsgreinin,
sem honum þótti skennntileg; allt
annað nám virtist honum fyrir-
munað. Var liann skemmtilegur?
Ekki fór hjá því, að ýmsir hentu
gaman að glópskubnigðum hans í
skóla, og svo virtist sem hann gerði
J) Hér mun átt við Öjervik. — Þýð.
sig að meiri aula en hann vai
raun og veru; vart gat hjákáthp1
hátterni verið merki um fráb*1
gáíUr' . . að
Með sjálfri mér reyndt eg ‘
skýra þessa sundurleitu dóma a
þa
Ví''1
vegar
kf'
lund, að Sigrid, vinkona mín
alhnjög ástfangin af frænda sínlin
og ekki væri laust við að
blindaði hana. Þegar ég impra .
eitt skipti á þessu, anzaði l11111 .
blákaldri alvöru, dálítið skjálfr® t
uð: „Nei, nei. Það er alls ekki 111
slíkt að ræða. En hann á svo bág1'^
Það hefur víst ekki leynt ser. ‘
ég varð furðu lostin, því ao 11 .
hélt áfram: „Hann hefur atc
átt alls kostar gott heimili. Þú 'e' .
sjállsagt, að foreldrar hans erti e
eins og fólk er l'lest.
Það hafði ég liins , ,
haft hugmynd um, og þá fór ,
að segja mér ofurlítið urn viöl’0
hans til vandamanna sinna. ^
Hún byrjaði á að segja fra ‘
sínum og Gustafs Frödings, h1111^,
ágæta Jan Fröding, er fékkst í fy1 (
við mang í Karlstað, en b011^
smám saman úr kútnum, var®(S ,f
kaupmaður, keypti skóga, 11:1,1
og járnbræðslur og var mjög ‘ g,
ugur, er hann lézt. Hann vai
vandur oa: valinkunnur maðt11
6 . -v ha11'
glæsimenni. Það orð lék a, ao ,
líktist hávelbornum greifa, er b*1