Eimreiðin - 01.05.1961, Qupperneq 90

178
EIMREIÐIN
Ég sýndi honum ekki teikningar
eítir mig nenia einu sinni; svo
íurðulostinn var hann. Ég gleymi
ekki andlitinu á kempunni, hvíta
skeggið seig alla leið niður á
bringu. Hann sagði ekkert, en eng-
ar gráfíkjur fékk ég í það sinn. Þá
sýndi ég honum skip sem ég liafði
smíðað og var listavel gert. Þá var
karlinum nóg boðið, hann brá við
liart og sagði: Ég held þú ættir að
hafa eitthvað jtarflegra fyrir stafni.
Ég ætla að tala við foreldra þína.
Heimsóttirðu karlinn oft?
Já-
Réði arfsvonin einhverju [tar um.
Auðvitað — og gráfíkjurnar.
Svo arfleiddi hann þig.
Það var seinna, i i þúsund kr. í
beinliörðum peningum. Ég lærði
fyrir þær í Höfn. Ég ætla að segja
j)ér frá því þegar ég var í KFUM.
Tekur því?
Já, ég var rekinn.
Fyrir kvennafar.
Neí, Joað byrjaði ekki fyrr en síð-
ar, en þú mátt skrifa að ég var
sviptur sveindóminum 9 ára, hún
var 16 ára og fórst jrað vel úr hendi,
myndarstúlka. Ég hugsa alltaf til
hennar í kristilegum anda KFUM.
Friðrik Friðriksson réð þar hús-
um, sómamaður í hvívetna, en hélt
uppi svo ströngum aga, að stund-
um var engu líkari en við værum
í herjjjónustu; máske spratt Jtað af
nauðsyn. Við heilsuðum fánanum
á fundum nteð því að rétta út liægri
höndina og syngja: Áfrain krist-
menn, krossmenn, o. s. frv. Svo
frétti ég að fasistar á Ítalíu heilsuðu
með sama liætti. Þetta Jtóttu mér
firn mikil og sagði ég nú hinum
kristmönnunum frá uppgói'11"
minni, Jteim Ragnari S. Ólafssf1'1
og bræðrum mínum, Sigursteini °r
Grími. Við héldum ráðstefnu tii_a
ákveða livað gera skyldi í mál1111
en komumst ekki að neinni niðu^
stöðu fyrr en aðförin var gei'ð
Ólafi Friðrikssyni, sem Jjá vai ‘
vekja verkalýðinn í landinu. ^11
lágkúrulega yfirskin vita allir, rll*s
neska drenginn og augnveikina- í
tróð mér í fremstu röð og var vi
að Jjví Jtegar umsátrinu lauK "
Jteir voru leiddir járnaðir út úr n
Ólafs, hann sjálfur, Kristmal1^
Guðmundsson með brúsandi s'‘u
hár og allar hinar kempurnar; P (
báru hlekkina eins og það v‘ f
gulldjásn, stoltir eins og konung*^.
og mikið var ég hriíinn; þá langa
mig til að slást og sjá blóð, í
sinn á ævinni, held ég. í hópi ilV,r
liðanna sá ég marga framámenn^
KFUM PeK
KFUM — og Jtá var mér öllmn
ið. Á næsta fundi í KFUM Þe,y-x
viw
fánanum var heilsað létum
af
5fuÍ-
handleggina vera óhreyfða, Raru
S. Ólafsson og Sigursteinn og Vrl ,,
ur. Friðrik horfði furðulostin11
okkur meðan sungið var hásto
Áfram Kristmenn, krossmen11
—
Kóngsmenn erum vér — "
rJC‘ hí'
Málarinn, sem sungið hafo*
stöfuni sönginn unt þa sem ■ -tI
fyrir Krist, þagnaði og brosti Þ1 ,
meðan hann lagaði rauðu p1 J
húfuna sem skekkst hafði á P 0
urarauðum skallanum, hélt ,-j
áfram: Þegar söngnum lauk ^
Friðrik okkur á eintal, og við 5
um á Jíví fastara en fótunun1