Eimreiðin - 01.09.1967, Page 30

210
EIMRElfílN
um mikla bandaríska sjóher
biðu hennar í sælgætisbúðinni,
fyrir ofan netahúsið bak við
Stöðina. Þeir drukku kók, skröf-
uðu og hlógu í hreinum falleg-
um búningum, eins og skóla-
drengir, og afgreiðslustúlkan
horfði á hana úr himneskri fjar-
lægð, andlit hennar hvítt og syf j-
að, augu hennar köld og tján-
ingarlaus eins og í fiski. Þær
horfðust í augu og stúlkan sagði
mjórri storkandi röddu: Gefðu
mér sígarettu, Joey, hann tók
um axlir hennar, grannur og
lítill með brún augu og stamaði
af feimni, þegar félagar hans
lilógu. Frostbirtan fyrir utan var
glær og húsin skáru sig hvert frá
öðru í gulu ísköldu ljósflæði,
eins og tilhöggnir klettar, þögul-
ir og einmana. Gólfið var atað
bráðinni for, sundurtroðnir
vindlingastúfar flutu á gólfinu,
í hornið hafði verið sópað gler-
brotum. Gluggarnir voru hvít-
hemaðir og afgreiðslumærin hóf
að þurrka af þeim úr sæti sínu,
ljóshærð vandlega greidd, óað-
gengileg eins og veturinn fyrir
utan, augu hennar tilkynntu að
hún væri alls ekki til staðar og
því síður til viðtals. Þeir buðu
henni tyggigúmmí og hún hristi
höfuðið lítillega og las í blaði.
Brúneygði feimni maðurinn
þukklaði stúlkuna, þegar enginn
sá, gírugum staðfestulausum
höndum, eins og leikfang, þenn-
an lifandi reykjandi hlut, sem
hló við honum heitkátum aug-
um vandræðaleg og glöð, eins
og guð hlýtur að hafa verið, þeg-
ar hann lauk sköpun heimsins.