Eimreiðin - 01.09.1967, Blaðsíða 47

DAGUR i AZOREYJUM
227
að nautaatsfélag í Ponta Delgada
og komið upp luingsvæði, þar sem
3000 áhorfendur komast fyrir. Etj-
endur nauta, ungir menn, eru bún-
ir hvítum skyrtum með svörtum
axlalindum, og þeir eru í svörtum
stuttbuxum og í hvítum sokkurn.
Aðeins eitt naut ómýlt er haft á
leiksviðinu í einu. Einn etjaranna
lioppar upp á haus nautsins og
heldur sér í horn þess. Nautið
reynir að hrista manninn af sér,
og þarf leikni til að sitja það, er
það setur undir sig hausinn, skek-
ur sig og reynir allt hvað af tekur
að þeyta manninum burt. Þá
koma hinir etjendurnir til aðstoð-
ar og reyna að keyra nautið nið-
ur. Oft skrámast þeir eða reiðmað-
urinn illa við atganginn, og föt
þeirra rifna. Standi einhver etjar-
anna sig með prýði, fleygja áhorf-
endur blómvöndum niður á leik-
sviðið til lians. Þess eru dæmi, að
etjari meiði sig svo illa, að flytja
verði hann í sjúkrahús. En stúlk-
unum þykja skrámur etjara feg-
urðarauki. Góðir etjarar hljóta
orðstír. En auðugir verða þeir
ekki. Þar skilur þá og nautaban-
ana spænsku, er sumir hljóta morð
fjár.
Pilturinn sýndi okkur atsvæðið
nýja í jaðri borgarinnar, og ekki
leyndi sér, að honum fannst til
um það. Rétt þar hjá var kirkju-
garður. Þar voru mun fleiri graf-
hýsi en í okkar kirkjugörðum, en
ekki fýsti okkur að tefja þar.
Hann innti okkur síðan frá, að
Vasco da Gama hefði komið til
Terceira árið 1499. Hann kom frá
Vestur-Indíum með veikan bróður
sinn, Pédro, sem lézt þar í eynni
og var jarðsettur að sömu kapellu
og Joáe Vaz Corte-Real.
*
Kristófer Kólumbus kom við í
Azoreyjum árið 1493 á heimleið
frá Vestur-Indíum á seglskipi sínu,
Ninu. Hann hreppti ofviðri í At-
lantshafi miðju. Munnmæli herma,
að í lífsháska hafi skipverjar hans
heitið því, að þar sem þeir eygðu
land, skyldu þeir halda í land ber-
fættir til þess að hlýða messu.
Land eygðu þeir fyrst á St. Maríu-
ey. Sagt er, að Kristófer Kólumbus
hafi ekki viljað leyfa nema helm-
ing skipshafnarinnar að ganga í
land í þorpinu Anjos á St. Maríu-
ey og vera þar við messu í Engla-
kapellunni. Enda lék eyjaskeggjum
grunur á, að þar tækju sjóræningj-
ar land, og var þeim snarað í
dýflissu. Þá er landkönnuðurinn
sá, hvað fara gerði, vatt hann upp
segl og sigldi til St. Mikjálseyjar.
Og þegar hann hafði kynnt sér
málavexti þar og sótt í sig veðrið,
sigldi hann til St. Maríueyjar og
samdi við landstjórann um að
heimta aftur hina óskriftuðu píla-
gríma. Ein veigamesta ástæðan fyr-
ir því, að hinir sjóhröktu skipverj-
ar landkönnuðsins voru hnepptir
í varðhald, er þó talin vera sú, að
landstjórinn hafði fengið leynileg-
ar fyrirskipanir frá Portúgal um
að handtaka Kristófer Kólumbus,
ef þess væri auðið, og senda hann
fanga til Lissabon, því að land-
könnuðurinn hefði sviksamlega
söðlað um og helgað spænsku