Eimreiðin - 01.09.1967, Blaðsíða 49

DAGUR í AZOREYJUAl
229
nótt á vetri í þeim. Úr granaldin-
um er m. a. framleitt heiðgult
kryddvín og voru fleygar af Jjví til
sölu Jaarna — meðal annars.
Heyannir þekkjast ekki í Azor-
eyjum. Frá þjóðvegunum sáum við
kýr ýmist á stöðli eða tjóðraðar á
beit í bröttum brekkum. Við stöku
kot sátu hænsni í trjám, og han-
arnir gólu allt hvað af tók í veður-
blíðunni. Ein og ein kona kom
ofan úr ásunum með bagga af maís-
hálmi eða lyngi á höfði sér til þess
að baka við brauð. Brauð Jreirra
Jaykja frábær, enda bökuð úr ný-
möluðu korni frá síðustu uppskeru.
Bil'reiðastjórinn, sem var lítt
enskumælandi, benti mér á mira-
douros — skyggnisglugga, sem voru
nokkru ofar en kvistgluggar á fá-
einum fornum bændabýlum. Þeg-
ar sjóræningjar frá Norður-Afríku
sveimuðu um Atlantshaf á miðöld-
um og námu burt fólk til að selja
það mansali, var oft skyggnzt út
um glugga þessa til að geta forðað
sér undan í felustaði í hæðunum,
ef þau holdgetnu afkvæmi kölska
nálguðust.
Við ókum um þorp á eynni
norðanverðri, er nefndist Rabo de
Peixe (Sporðurinn). Snasir Jaar
voru Jraktar purpuralitri bougan-
villea glubra. Þarna voru nokkrir
sumarskálar ríkra landeigenda, nú
með hlerum fyrir gluggum. Við
vegarbrúnir uxu mest hindarblóm
(hydrangea hortensis), en hér og
þar mjallhvítar fenjadísir (calla
palustris), svo og breiður af mesem-
brianthemum (nónblómum).
Þá komurn við að Borgunum
sjö. Nafnið er ærið torráðið, Jjví
að Jjær eru 7 stöðuvötn, og tvö
þeirra mest, annað grænt, en hitt
blátt. Þetta eru gamlir eldgígar,
afardjúpir. Sagnir herma, að vötn
jjessi dragi nöfn af 7 biskupum,
fyrirliði þeirra hafi verið erkibisk-
upinn af Oporto, en þeir hafi flú-
ið eftir ósigur við Mára árið 712
e. Kr. við Merida. Eftir að biskup-
ar Jjessir misstu mannaforráð sín,
er sagt að Jjeir hafi siglt í landa-
leit, og er þeir fundu eyjuna,
stofnuðu Jjeir Borgirnar sjö. Síðar
sukku borgir þessar í ægilegu flóði.
Litur græna gígsins minnir á
ævafornt, veðrað koparþak. En lit-
ur bláa gígsins líkist bláma sumra
gjánna á Þingvöllum. Sagt er, að
bláeyg kóngsdóttir úr Borgunum
sjö og grænevgur smali þar í
grennd hafi fellt hugi saman. Þeim
var með hörku bægt frá að njótast.
Og þótt þeim væri kunnugt, að
ástin er eilíf, grétu þau svo á skiln-
aðarstundinni, að táraflóð hvors
fyllti sinn gíg. Af því stafar litur-
inn.
Skammt norðan Borganna sjö er
héraðið Brittany, fimm sjávarþorp.
Þar kvað vera óvenjulega margt
bláeygt fólk, en þorri eyjarskeggja
hefur ýmist dökkbrún, svört eða
ívið grænleit augu.
í kvos einni stórri hjá smáþorpi,
er stóð í grennd við dalbrún, var
okkur sýnt mesta hverasvæði Furn-
as. í basalthól miklum með höggn-
urn tröppum sums staðar fyrir
ferðalanga voru ýmist tærir, bull-
andi hverar eða brennisteinshverar
skammt burtu, er þeyttu leðju og