Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1967, Blaðsíða 65

Eimreiðin - 01.09.1967, Blaðsíða 65
HULDUSJÓÐIR HJARTANS 245 Um útlit Bruntons er þetta að segja: Hann er maður mjög lág- vaxinn og grannur, en beinvaxinn. Hár hefur hann misst, en alskegg iiefur hann, oddmyndað, og er það orðið grátt. Andlit hans er frítt, en það, sem mesta eftirtekt vekur, eru augu hans. Þau eru sérstaklega fögur, róleg og mild, móleit að lit. Svipurinn ber vott um frið, mildi og íhygli. Mér fannst hann minna á sumar myndir af Kristi. Hann brosir mjög fagurlega og yfirleitt er framkoma lians nijög fáguð, og það svo mjög, að mér fannst flest- ir aðrir ofurlítið grófir í návist hans, jafnvel jieir, sem annars urðu að teljast vel siðaðir, eftir }jví sem gerist hér á Vesturlöndum. Til er danskt spakmæli, þar sem málinu er líkt við silfur, en jiögn- inni við gull. Stór þáttur í kenn- ingum Bruntons er hin mikla áherzla, sem hann leggur á þögn- ina og rétta meðferð hennar, og það er ekki sízt þess vegna, að boð- skapur hans á svo rnikið erindi til Vesturlanda, inn í allan hávaðann jjar og hamaganginn. Ég hafði orð á því við Brunton, að ef hann kæmi til íslands, mundi hann jjar fá marga áheyrendur, því að hann væri þekktur þar og dáð- ur. Virtist mér jretta gleðja hann og hafði hann góð orð um, að láta ekki ísland verða útundan, ef hann tæki aftur upp fyrirlestrahald, en hann hefur ekki starfað með þeim liætti um margra ára skeið. í utanför minni 1952 var ég ekki fyrst og fremst að leita nýrra staða, þó að slíkt geti átt fullan rétt á sér, heldur manna. Ég var í sálar- leit. Og einn af þeim mönnum, sem varð mér ógleymanlegur og ég er jjess vegna jjakklátur fyrir að hafa kynnzt, er vissulega Poul Brunton. Mundi ég fagna því mjög, ef hann bæri hér einhvern tíma að garði, — þessi vestræni yogi, þessi gullgerðarmaður þagn- arinnar, sem með bókum sínum hefur gjörbreytt lífi margra manna og borið mikið ljós inn í efnis- hyggjumyrkur Vesturlanda. — Og Jjó að hann flytti ekki fyrirlestra, væri návist hans góð, og þögn hans ef til vill áhrifameiri en lang- ar ræður annarra manna. Og hann mundi „prédika á stéttinni" og prédika vel, eins og sagt var um suma gömlu prestana.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.