Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1967, Blaðsíða 33

Eimreiðin - 01.09.1967, Blaðsíða 33
RRÉF TIL VINAR 213 legt fyrir, var nú afskræmt af ofaslegum geðshræringum. Og þessar geðshræringar voru met- orðagirni, kænska, valdasýki, valdasýki.“ Svetlana stendur hjá föður sínum, starir á hann, kyssir hönd hans og ann honum meira en nokkru sinni áður. Hann, sem hafði þó aldrei gefið sér tíma til að sjá nema þrjú af átta barnabörnum sínum. Henni fannst þá, að hún hefði verið ónýt og vond dóttir, eins og ókunnug manneskja heima hjá sér, í engu hjálpað þessum gamla manni, veikum, útskúf- uðum af öllum, einmana á sín- um tignartindi, en þó föður, sem elskaði hana á sína vísu. „Faðir minn dó hræðilegum dauða,“ segir hún, „guð gefi réttlátum hægt andlát.“ Hún lýsir síðustu klukku- stundunum af dauðastríði Stal- ins. Hjartað var sterkt, og hann kafnar smám saman af súrefnis- skorti. Rétt fyrir andlátið opnar hann skyndilega augun og litast um. Það var ægilegt augnaráð, ef til vill rænulaust, kannske reiðilegt, ótti við dauðann, ótti við ókunnug andlit læknanna, sem lutu yfir hann, — hann hafði hneppt sinn gamla líf- lækni, Vinogradov í fangelsi, — og svo lyfti hann allt í einu vinstri hendi og benti, benti hann upp, spyr hún, eða var hann að hóta okkur. Þessi hreyf- ing var óskiljanleg, ógerningur að skilja gegn hverju eða hverj- um. Tveimur dögum eftir lát Stal- ins lét Berja sópa öllu á heimil- inu burt í geymslu, og þjónustu- fólkið var látið fara. Frá þessari döpru endurminn- ingu hverfur Svetlana síðan að bernskudögunum, sem eru ljúf- ir og bjartir. Þá áttu þau heima í húsi í skógi fyrir utan Moskvu, og þar var gleði og gaman og sífellt sumar og fullt af fólki, vinum og ættingjum, barnaboð og leikir, sólríkt heimili í Zuba- lovo, og þar bjuggu þau frá 1929 til 1932, er móðir hennar dó, — börnin reyndar lengi eftir það, en faðir hennar undi þar ekki síðan. A sumrin fóru þau til Sotshi. — „Garðurinn, um- kringdur skógartrjám og blóm- um, var mesta yndi föður míns,“ segir Svetlana, „þar naut hann hvíldar, þar var hugur hans, en hann tók sér aldrei skóflu í hönd, snerti ekki mold, en hann heimtaði að allt væri í lagi, vel hirt, og ávexti vildi hann hafa, kirsuber, tómata og epli. Ein- staka sinnum tók hann klippur og klippti fáeinar visnar grein- ar, en ekki var garðyrkjustarf hans annað. Hann gekk um í garðinum og leitaði, leitaði sýnilega að notlegum, friðsælum stað, — leitaði en fann hann
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.