Eimreiðin - 01.09.1967, Qupperneq 66

Leiklélag Reykjavíkur, Þjóðleik-
húsið, Grima, Leikflokkur litla
sviðsins, talið eftir alclri og þó
sennilega ekki allt talið — með
öðrum orðum, þá verða fjögur leik-
hús að minnsta kosti starfandi hér
í borginni x vetur, og hefði ein-
hvern tíma þótt fyrirsögn. Ný ís-
lenzk leikrit hafa verið boðuð,
eldri islenzk leikrit endurflutt með
nýrri hlutverkaskipan og svo öll
þessi „stórbrotnu“ verk hinna er-
Iendu snillinga, svo að allt útlit er
fyrir að venju samkvæmt vei'ði
komandi leikár hinu liðna mun
merkilegra. Hagfiæðilega séð er
þróunin glæsileg, og krefur nýrra
átaka — það Jxarf að byggja ný
leikhús: Borgarleikhús, helzt ekki
minna í sniðum en Þjóðleikhúsið,
og svo nokkur smærri, svo að allir
Jxessir leikarar og öll Jressi leiklist
fái samastað — og svo vitanlega í
og með vegna áhorfendanna. Að
vísu hefur ekkert Jxessara leikfyrir-
tækja fjögurra þurft enn að
kvarta, leiksýningarnar hafa verið
vel sóttar; ég er viss um að engin
boig, vestan járntjalds, getur hrós-
að sér af jafn leikhússæknum íbú-
um og Reykjavík. Og enn eitt —
í nágrannalöndum okkar, Jxar sem
menningin er nxest, sumir segja
mest í heimi, Jxýðir ekki að setja
á svið leikrit, sem höfðar til hugs-
andi fólks, nema fyrirtækið sé á
víðlíka styrkjum og niðurgreiðsl-
um og útgerðarfyrirtækin hér og
ekkert, sem skilar hagnaði, nema
„listrænt“ klám og óeðli. Hér má
sviðsetja abstrakthlutverk, sent ein-
göngu höfða til undirmeðvitund-
arinnar, án þess viðkomendur
verði fyrir teljandi tapi. Samkvæmt
þessu eru borgaibúar ekki aðeins
gæddir dýpri og víðfeðmari hugs-
un en allur almenningur í höfuð-
borgum í öðrunr háþróuðum
menningarlöndum, heldur eru
Reykvíkingar og gædclir undir-
meðvitund, sem virðist þar nán-
ast óþekkt fyrirbæri. Hvað virðist
mikilvægt rannsóknarefni.--------
„Kaupið, kaupið — Jrað er ekki
kaupið, sem gildir, heldur hvað
verður eftir!“ sagði sá mæti ntað-
ur, Gunnar heitinn Ólafsson í
Vestmannaeyjum. Iíannski er það