Eimreiðin - 01.09.1967, Side 69

LEIKHÚSPISTILL
249
Betra í vonum þar — og nóg um
það.
Þjóðleikhúsið frumsýndi ósvik-
inn franskan ærslaleik undir stjórn
Palmers, og nefnist það verk
„ítalski stráhatturinn“ — skemmti-
leg og kannski ekki óþörf sprett-
hlaupaþjálfun fyrir leikendur hins
virðulega Þjóðleikhúss, og skilur
leikurinn sem slíkur áreiðanlega
meira eftir lijá leikurunum sjálf-
um en áhorfendum. Og viti menn
— Leikfélag Reykjavíkur rýkur
líka upp til handa og fóta með
franskan gamanleik, „Indíánaleik"
eftir René de Obaldia — skemmti-
legan og vel gerðan gamanleik, en
lítt í frönskum stíl. Þar skapar
Brynjólfur Jóliannesson enn einn
ógleymanlegan karlfausk, og Guð-
rún Ásmundsdóttir leikur þar góð-
hjartaða gildaskáladrós af frábærri
snilli og tilþrifum. Jón Sigur-
björnsson stjórnar leiknum og ger-
ir það vel.
Framundan er m. a. „íslands-
klukkan" í Þjóðleikhúsinu. Um
hlutverkaskipan er ekki vitað, en
örðugt er að hugsa sér annan í
hlutverki Jóns Hreggviðssonar en
Brynjólf. Þá tekur Leikfélagið til
sýningar tvo einþáttunga eftir
Jónas Árnason alþingismann. Þar
er því líka á góðu von.
Þegar þetta er skrifað hefur rík-
isstjórnin boðað dramatískar að-
gerðir í efnahagsmálum þjóðar-
innar. „Brauð og leiksýningar!"
hrópaði almenningar í Róm, þeg-
ar allt var að fara til fjandans.
Og hér virðist ekki neinn skortur
á leiksýningum framundan — hvað
sem brauðinu líður.
Loftur Guðmundsson.