Eimreiðin - 01.01.1968, Síða 81

1>EGAR KONUR FYRIRGEFA -
71
arminn þétt utan um mitti henn-
ar. En það var auðheyrt, að eg
hafði ekkert vald á rödd minui.
Hún var eins dimm og hún
kæmi úr kvarnarstokki. Eg fann
að eg mundi aldrei halda Lillie
lengi í örmum mínum, ef eg tal-
aði í þessum róm.
— Lillie, byrjaði eg aftur.
Hún leit upp, snöggt eins og
elding, og horfði forviða á höfuð-
ið á mér, eins og hún ætti von
á, að það væri horfið af hálsin-
um og í stað þess kominn tíst-
andi kjúklingur.
Loksins tókst mér að tempra
róminn:
— Lillie mín góða, sagði eg
og hélt bréfinu fyrir framan
okkur. Hvað það var fallegt af
þér að fórna svefni heillar næt-
ur til að lesa bókina mína. ,,Orði
til orðs, spjaldanna milli,“ eins
og þú skrifar.
Lillie hallaði kinninni upp
að vanga mér:
— Hún er indæl, Reggie.
Eg sleppti Lillie og gekk hægt
að náttborðinu, þar sem bókin
lá, og fór að blaða í henni:
— Hvað áttu við með „orði
til orðs, spjaldanna milli“? Það
er ekki skorið upp úr bókinni.
— Ekki allri, getur verið.
— Ekki nema 16 blaðsíður af
312.
— Eg var háttuð og hafði eng-
an pappírshníf, Reggie.
— En þessar 16 þá —?
—■ Þeim skar eg upp úr með
hárnál.
—■ „Alla nóttina," Lillie? Ja,
það er ekki af hégómagirnd. Eg
er bara í vandræðum, í hvaða
sálfræðisdálk eg á að flokka þess-
um ummælum: Orði til orðs,
spjaldanna milli.
— Eg hélt eg mundi gleðja
þig, Reggie.
— Líka, þegar eg komst að, að
það var lygi?
Lillie hörfaði óttaslegin und-
an:
— Guð minn góður, hvílíkt
orðbragð! Þetta hefir enginn
leylt sér að bjóða mér fyrr. Þetta
eru þakkirnar fyrir að vilja þig.
Hvernig dirfistu? Hvernig dirf-
istn!
Hún fleygði sér grátandi fram
á borðið.
Eg bað hana um að hætta að
gráta, svo að pabbi hennar og
mamma heyrðu það ekki niður
í stofuna.
— Hvað þú ert huglaus! kjökr-
aði hún. Þau skidu einmitt fá
að heyra það, þau skulu fá að
sjá, hvernig þú ert við mig. Fyrst
faðmarðu mig að þér, og svo —
nei — eg hélt ekki þú værir
svona útsmoginn!
Og hún grét enn ákafar.
Eg þaut ráðlaus um gólfið.
Hamingjan veit, hvernig þessu
hefði lyktað, ef lítil tilviljun og
sívakandi skilningur Lillie á
jrví, sem skoplegt er, hefði ekki